Scenario

Nederlandse filmers doen het op dit moment goed in Finland. Nou ja, de kouwe drukte rond “Fitna” van het multiculturele talent Keert Wielders duurde maar een dag of twee. Maar Theo van Gogh mag zich postuum in behoorlijk wat aandacht verheugen.

 Vorige herfst werden we hier verrast met een uitzending in vijf delen van “Medea”. Op de zaterdagavond nog wel. Is dan ook een behoorlijke film, niet in het minst door de onder de huid dringende muziek van “Spinvis”. Goed vertaald, goeie akteurs en een verhaal dat de aandacht van de beelden niet afleidt. .

Van Gogh is echter niet de geschiedenis ingegaan als filmmaker maar als martelaar van het vrije woord. Of beter nog: de uitvinder van het “recht op beledigen”. Rond de Dodenherdenking werden we hier pardoes gekonfronteerd met een documentaire rond de dood van Van Gogh en met  diens laatste rolprent: “06/05/02”.

De documentaire “Der Tag an dem Theo van Gogh ermordet wurde” is 'n niemandal. Omdat de makers verstoken bleven van de laatste info over Ayaan Hirsi Ali en over het oordeel van de Hoge Raad over de “Hofstad-groep” is het docuutje een weemakende aaneenschakeling van Ayaan-prietpraat en loze theorietjes over Al Qaida achter de dijken.

“06/05/02” gaat over de moord op Pim Fortuyn. Weet U nog? Leest U zijn boeken nog? Vraag aan de Rotterdammer die indertijd naast de lijkwagen van Koning Pim zijn havenwerkersvuist hief en “Nieuwe Politiek” riep wat er in zes jaar in zijn leven is gebeurd. Hij zal je waarschijnlijk antwoorden dat Feijenoord sinds 2002 geen deuk meer in 'n pakje boter heeft geschopt.

Zo zal het ook de paar Finnen zijn vergaan die op de zesde mei naar die film van Theo keken. De vertaler was na enkele zinsneden het spoor al geheel bijster en mijn inheemse vrouw vroeg op een gegeven moment of Marcel van Dam ooit het Eurovisie Songfestival had gewonnen. Maar het is natuurlijk niet de schuld van Theo dat zijn film voor 'n buitenlands publiek niet toegankelijk is gemaakt.

Zoals het ook niet Theo's schuld is dat het verhaal van “06/05/02” een ratjetoe is en van enige diepgang verstoken. Verantwoordelijke voor het scenario van de film is immers Martin Ros. 'n In het Hilversumse rondhangende veelschrijver over andermans problemen, andermans wielrennerij en in het geval van Fortuyn dus voor hetzelfde geld over andermans dood. 'n Soort A. F. Th. Van der Heyde maar dan voor in de Leesportefeuille.

Wat wel op Van Goghs debet is te schrijven, is 's mans grootheids- en achtervolgings-waanzin. En die deelt hij nu juist met een type als Ros. In hun eigen versie van de werkelijkheid zijn een Ros en een Van Gogh bezig met grote dingen. En wemelt het van de figuren die hen in het verwerkelijken van die dingen dwarsbomen.

Het is in dit licht goed te begrijpen dat Van Gogh de megalomane Fortuyn hoog had. En dat Fortuyn volgens Van Gogh slachtoffer van een komplot werd. Zo had Professor Pim het zeker zelf ook gewenst. Groot, groter, grootst was het adagium van Van Gogh en daarmee raakte hij in het louche gezelschap van de Fortuyns, de Rossen, de Spongs.

Het komplot in “06/05/02” is in de meidagen van 2002 door de Telegraaf breed uitgesponnen. Fortuyn's moordenaar Van de G. heeft een handlanger met wie samen hij jaren daarvoor 'n malafide milieu-inspekteur heeft omgebracht. De handlanger is in 2002 in dienst van de BVD en Fortuyn wordt geofferd om de aankoop van de JSF mogelijk te maken.

Wat me altijd verbaast in de kijk van rechts op het linkse activistenmilieu is het absolute gebrek aan kennis van die wereld. Ook in Van Gogh's “Linkse Kerk” wemelt het van de langharigen die verslaafd aan iets zijn en in een aftandse Lelijke Eend rondrijen. In “Medea” woont de moordenaar in een club die tv kijkt en aan joga doet, in “06/05/02” zitten de Wageningers rond Van der G. permanent in de kroeg. Onder een poster van Che Quevara. Getverdemme...

Tijdens het kijken naar de film groeide mijn woede en verplaatste ik me in die handlanger. In “Wouter”. Wat zou er in de “echte Wouter” omgaan bij het zien van zoveel shit? Dus in degenen die in Wageningen naast en met Van der G. hebben gewerkt? Opeens had ik het idee voor weer een scenario voor weer een film. Maar dan eentje zonder komplot.

In mijn film neemt “Wouter” wraak. Hij is het ge-etter van Van Gogh spuugzat en is Theo gaan zien als de verpersoonlijking van volgevreten rechts. “Wouter” is niet iemand van schimmige achterafstraatjes en weglopen na de daad, “Wouter” heeft ook geen hulp nodig. De “Wouter” in mijn film gaat Van Gogh midden in Amsterdam en op klaarlichte dag te lijf...