Het Witte Doek

Speelfilms zijn op de Nederlandse televisie een ondergeschoven kindje, althans de wat betere films, want bagger is er genoeg te zien. Het zijn overigens vooral de commerciëlen die speelfilms uitzenden en dan weet je het wel: Superman, Rocky, Rambo, J. Bond, J. Chan, dat soort films. Of de romantische komedies met prettige sterren als Tom Hanks, Julia Roberts, Demi Moore, of Mel Gibson. Vaak met een hoog oubolligheidsgehalte. Veel Amerikaans ook. En natuurlijk veel geweld. Naar een goede Franse, Spaanse of Scandinavische film moet je met een vergrootglas zoeken. Ook bij de publieke omroep.
Persoonlijk vind ik het nou ook weer niet zo’n ramp, want er gaat toch niets boven een film op het witte doek. Maar er zijn momenten dat ik het ook echt helemaal niet snap.

Van de week overleden op dezelfde dag de grote regisseurs Ingmar Bergman en Michelangelo Antonioni. Bergman kreeg op het Journaal nog enige aandacht, maar Antonioni werd bijna doodgezwegen. Maar je zou toch verwachten dat de televisie de kans zou oppakken om als eerbetoon aan beide regisseurs een extra film in te lassen. Het is toch een stukje cultureel erfgoed. En het is nog zomertijd ook op de treurbuis. Maar het is kennelijk teveel gevraagd.

Je graaft weer eens in je herinnering en bedenkt wat een prachtige films de beide heren hebben gemaakt. Films van Bergman als Het Zevende Zegel, De Avondmaalgasten, Persona, Herfstsonate. Of van Antonioni als Zabriskie Point, L’Avventura, La Notte en mijn persoonlijke favoriet Professione: reporter.
De films van Bergman werden altijd als nogal zwaarmoedig beschouwd, van Antonioni als abstract met een soms moeilijk te volgen verhaallijn, maar als je er voor wilde gaan zitten dan waren het prachtige films die de grote levens- en geloofsvragen aan de orde stelden of over de vervreemding tussen mensen en hun onvermogen tot communicatie handelden.
Het  zijn echter veelal films uit de jaren ‘60 en ‘70 en die zien we sowieso bijna niet op de buis. Dus het is geen wonder dat niemand de moeite neemt om deze wat intellectuelere (en Europese) films nog eens uit te zenden. Ook de publieke omroep niet.

Voor de betere films, ook wat nieuwere films kun je in het algemeen beter doorzappen naar België of de BBC. Maar het zou toch leuk zijn als we op de Nederlandse televisie eens wat meer kwaliteit konden zien dan de zoveelste herhaling van Dirty Harry, Darkman, The Revenge of the Nerds of G.I. Jane. Er is zoveel moois gemaakt en er wordt nog zoveel moois gemaakt. Eén of twee keer in de week op al die tien kanalen is er toch wel ruimte voor een film waar je over na mag denken. Onze filmcultuur heeft toch niet voor niets grootheden voortgebracht als Bergman en Antonioni?