Reclame voor gokken

In deze column wil ik het eens niet over één enkele kwestie hebben, maar wil ik er twee bespreken. Twee zaken die mij dwars zitten en mij verwonderen.

De afgelopen jaren heeft de overheid haar uiterste best gedaan om het gebruik van alcohol en dat van rookwaar terug te dringen. Met name ten aanzien van dat laatste werden verregaande maatregelen genomen, waaronder het verbod om in openbare gelegenheden te roken. Die aanpak is succesvol gebleken. Een aanpak waarvan de zorg om gezondheid van de burger (lees: druk op en kosten van de zorg) de grote katalysator was.

Hetzelfde geldt voor  de campagnes tegen het gebruik van alcohol. Hier was de grote aanjager wellicht het gevaar in het verkeer dat alcoholgebruik met  zich meebrengt. We weten allemaal intussen wel wie (de) “Bob” is. Ook de meest recente campagne, 'Dranquilo', wil het alcoholgebruik, met name onder jongeren, terugdringen. Ook deze campagne kent zijn successen. We komen intussen in elke uitgaansgelegenheid wel een aantal Bobs tegen en in het algemeen is het gebruik van alcohol, zowel bij jongeren als bij ouderen licht afgenomen.

Roken is verslavend en in veel gevallen geldt dat ook voor drinken. Verslavingen die niet alleen de direct betrokkenen schaden, maar die wissels trekken op de hele samenleving. Immers; roken vindt zijn weerspiegeling in de gezondheidszorg,  overmatig drinken brengt anderen – in het verkeer – in gevaar en levert de nodige agressie in de samenleving op. Korte lontjes die niet zelden tot geweldsuitbarstingen leiden.

Des te opmerkelijker dat de overheid alle ruimte geeft aan een andere vorm van verslaving. Een verslaving die evenzeer zijn effecten kent op de gezondheidszorg, maar daarnaast bijvoorbeeld ook op de sociale hulpverleningsorganisaties: de gokverslaving. Sterker; onze overheid propageert zelfs het gokken en moedigt daarmee de kans op verslaving aan.

Naast het feit dat de overheid belangen heeft in een organisatie als Holland Casino - winsten stromen naar de Staat - heeft zij het gokken op Internet per 1 oktober j.l. gelegaliseerd. En dat terwijl toch bekend is dat gokken net als alcohol schadelijke effecten met zich mee kan brengen. Compulsief gokgedrag kan leiden tot een breed scala aan problemen op de lange termijn, zoals stress, angst, depressie, suïcidale gedachtes, eenzaamheid en woede-aanvallen. Allemaal klachten die aanleiding geven een beroep te doen op de gezondheidszorg. En dan heb ik het nog niet over ontwrichting van gezinnen door schulden die door gokken kunnen ontstaan.

Daar waar dus de overheid rook- alcohol- en drugsverslavingen wil terugdringen, o.a. om de kosten voor de gezondheidszorg beheersbaar te houden, wordt anderszins een verslaving aangemoedigd en de gewenste besparing teniet gedaan. Is de overheid dan achterlijk? Ja, de overheid is achterlijk, maar wel functioneel achterlijk. Daar waar de accijnzen op tabaksartikelen voor een belangrijk deel wegvallen vindt die achterlijke overheid compensatie in het gokken.

Die overheid is niet alleen achterlijk, maar ook laf of op zijn minst gezegd weinig moedig. Ik ben bij het tweede onderdeel van mijn column, de Corona problematiek. We zitten in een tijdsspanne dat een nieuwe virusgolf zich manifesteert en deze lijkt vooral toch te wijten aan die groep van mensen die zich niet wenst te laten vaccineren. Een overheid die het algemeen belang nastreeft dient strenger te zijn ten opzichte van deze groep.

Het mag dan zo zijn dat er recht op keuzevrijheid bestaat, het mag dan zo zijn dat de integriteit van het eigen lichaam beschermd is, het neemt niet weg dat ook in  onze maatschappij besloten ligt dat de één niet moedwillig schade mag doen aan de ander en verdraaid, hiervan is dan toch wel degelijk schade. Nu pleit ik er niet voor om vaccinatie verplicht te stellen, maar wel voor het volgende.

Als er andere levensbedreigende operaties, denk aan kwaadaardige tumoren en gevaarlijke hartstoornissen, worden uitgesteld om levensbedreigende coronagevallen wel meteen  intensieve zorg te gunnen, dan knelt er iets. Dan knelt het niet alleen, dan snapt iedereen de rechtsongelijkheid. Mijn pleidooi komt er dan ook op neer dat coronapatiënten, en zeker zij die zich om welke reden dan ook niet wensen te laten inenten, dezelfde wachtprocedures moeten doorlopen als al die andere mensen met andere levensbedreigende aandoeningen.

Henk Witte