Rechts socialisme

Rechts feminisme. De valsklinkende munt geslagen door zuster Vlaardingerbroek. Ze werd groepsverkracht op een congres van het Forum maar kwam er zingend uit. ‘Hoe kunnen ze het missen, die linkse vrouwen’, zo kweelde ze met dat op een tieptruthogeschool opgelopen erretje. ‘Ze zijn tegen patriarchale mannen maar importeren juist hitsige patriarchale mannen van elders.’ Geen microfoon sloeg haar over.

Ze ging de gang van die andere bekeerling, de ongehoorde Karskens. Die liep ook rond in Barneveld en kwaakte in de zendtijd van HullieNL dat zijn eigen nieuwe omroep al veertigduizend ja-knikkers had verzameld. ‘Van de vijftigduizend die we nodig hebben om gehoord te kunnen worden’. Ja, hij vond dat Baudet goed op de vleugel uit de voeten kon. En nee, hij ontving geen geld via het Forum. Karskens kun je niet kopen. Die naait je gratis.

Arnold de allemansvriend werd in het universum van alt right ook welkom geheten op een blog in TPO. Zalvende tekst van een meneer die heel erg zijn best deed op de d en de dt. Maar mijn oog viel vooral op de postjes aan de zijlijn van het scherm. De meeste gingen over zusters die nog echt met de benen wijd wilden. Penetreren is het nieuwe oude neuken, zeg maar. Is weer helemaal terug, net als de tieptrut. En de ‘verfrissende, genuanceerde kijk’ op de oorlog.

Want nog geen half etmaal na ‘Barneveld’ ging er al een congresganger overboord. Ook voor de radiomicrofoon. Niet op de these van Vlaardingerbroek maar op de riedel van de Holocaust. De beoogde clown van de nieuwe omroep, Haye van der Heyden, vond dat je het best wel mag ontkennen, het uitroeien van de Joden. Net als het seksisme dus. ‘Niet dat ik het met ze eens ben, met de ontkenners, maar ik vind wel dat ze gehoord moeten worden.’ Weer een week verder mocht een boze boer de Holocaust op zijn mestvaalt dumpen.

Waar we vervolgens naar toe gaan? Naar het rechtse socialisme. Werd in de geschiedenis al eens gemunt. Inderdaad: als nationaal-socialisme. Werd een joekel van een erectie in de jaren dertig. En groots klaargekomen ‘39-’45. Een in de optiek van de Westeuropeaan kleinere versie heb ik daarna meegemaakt, in mijn geboortestreek. De ondergang van het denken op de zuidelijke Balkan, de opkomst van Milosevic, enfin U heeft er vast wel van gehoord. In ons dorp in de Vojvodina was het hoofd van de school het eerste slachtoffer. Een zuster. Naar verluidt hadden haar slagers een secretaresse-opleiding gedaan…