De rebellie tegen het einde

Hij gaat ermee stoppen. Mijn boekhandelaartje. ‘Het is niet vijf voor maar al kwart over twaalf’, zegt hij. ‘De jongeren hebben dat goed in de gaten’. Daarom sluit hij zich aan bij de klimaatrebellie.

Hij heeft vijftien jaar een winkel gedreven in het centrum van dit stadje. Daarvóór jarenlang in India geleefd, dáárvoor jarenlang behandeld geweest tegen depressies. Hij wordt deze zomer zeventig. En verzet zich tegen het einde.

Op het winkeltje komen veel toeristen af, in de advertenties van de reisbureau’s geldt het als ‘hübsch’. Toeristen lezen geen boeken. Ze gaan voor de genoegens van de brocante die hij op de begane grond aan ze slijt.

De boeken heeft hij in het keldertje. Je kunt er je kont niet keren en dus ben je er lekker altijd in je eentje. Ik ben een goede klant en ik hoor hem boven vaak tegen de passanten roepen: ‘Verzeihung, U kunt daar niet in, de kelder staat momenteel onder water!’

Ik vind er snel vijf tot tien boeken, in perfekte staat. Hij heeft er een prijs ingeschreven maar dat is meer voor de vorm. Voor een paar euro neem ik de stapel mee. Er komen duizend keer meer boeken bij hem binnen dan er uit gaan.

De opbrengst van brocante en boeken gaat naar India. Naar projekten voor vrouwen en meisjes, van scholing tot opvang tegen huiselijk geweld. Hij heeft er destijds behalve de ellende ook het licht gezien, in India.

De winkel drijft op vrijwilligersters, allemaal tegen de zeventig. Vóór de pandemie was de zaak nog vijf middagen van de week open, nu nog maar drie. Toen ik me ook wilde aanmelden werd het hem te veel.

‘De jongeren hebben in de gaten wat er aan het gebeuren is’, zegt hij met zijn zangerige accent uit het Zwarte Woud. En dan komt ie met dat klokkijken. En fluit hij een deuntje van Elvis: It’s Now or Never.

Hij gaat zaterdag naar Den Haag. Vijfhonderd kilometer op en neer met de trein, want in Duitsland staat in zijn optiek de strijd nog in de kinderschoenen. Hij zit inmiddels wel in een groepje dat maandelijks een paar minuten voor het plaatselijke stadhuis wil gaan staan en liggen.

Hij verfoeit de naam Extinction Rebellion. ‘Een engelse term -een van de vele in het moderne duits- waarvan niemand de boodschap begrijpt. We moeten ons niet tegen het einde verzetten, maar vechten voor een nieuw begin!’