Skip to main content
  • 17 maart 2008

"Hallo. Alles goed?"

Hans de Bruin

Zou ik Gekke Geert een hand willen geven als ik hem tegenkwam? Nou daar moet ik nog eens een nachtje over slapen.
Rare vraag eigenlijk. Waarom zou ik hem sowieso een hand moeten geven? Handen schudden. Als ik er over nadenk schud ik nogal willekeurig handen. Tegen veel mensen zeg ik eigenlijk alleen maar hallo. Sommige anderen, meestal vrouwen krijgen drie luchtzoenen. Ook al zo iets raars, ineens waren het drie zoenen. En in de jaren tachtig zoenden we in de scene ook ineens alle mannen. Toen nog maar twee keer en ook als ze zich niet geschoren hadden, maar die trend is weer een beetje over. Gelukkig maar want anders zouden Gekke Geert of Rechte Rita me straks aanklagen dat ik ze geen zoenen wilde geven omdat zij vinden dat dat de norm is. Yek!

Maar goed, sinds kort schijnt handen schudden de norm te zijn. "Handen schudden is de norm, maar ik kan me voorstellen dat er uitzonderingen zijn," vond onze vice-premier Wouter Bos vorige week en daarmee zei hij wel weer wat anders dan de week daarvoor, toen Bos nog stelde dat over die norm 'geen misverstand' mocht bestaan. Bos ging dus toch weer twijfelen. En terecht, wie bepaalt eigenlijk wat de begroetingsnorm is? Toch niet onze vice-premier hoop ik.
Het College voor Gelijke Behandeling zei vorig jaar overigens nog dat zij zich niet wilden uitlaten over de vraag of handen schudden de norm is. "De CGB vraagt de werkgevers na te gaan of het voor de uitoefening van de functie noodzakelijk is dat  handen schudden de norm is. En of er alternatieve vormen van begroeting zijn, waarbij sprake is van respectvol begroeten zonder onderscheid te maken tussen man en vrouw." Dat was een uitspraak na een klacht tegen een werkgever die iemand afwees bij een sollicitatie.

Geen norm dus. Helaas Wouter.
Overigens heb ik persoonlijk niets tegen handen schudden in het algemeen. Integendeel. Ik heb jaren in een drukkerij gewerkt waar we veel Turkse, Koerdische en Marokkaanse klanten hadden (mannen en vrouwen) en van hen leerde ik handen schudden. Of je elkaar nou voor het eerst of voor de zoveelste keer zag, je kreeg een hand. En ik vond dat wel prettig. Dus na de zoenperiode in de linkse scene in de jaren tachtig, brak voor mij een multiculturele handenschudperiode aan in de jaren negentig. De eerlijkheid gebied dat ik in de 21ste eeuw weer terug ben bij de mij meer bekende Nederlandse lompheid: "Hallo" en het loze "Alles goed?" Waarbij we geen antwoord verwachten. En dat alles liefst op een afstand van minstens drie meter. Ik heb het idee dat dat eigenlijk meer de Neerlandse norm is...

Wat ik overigens nog steeds niet uit mijn bek krijg is het 'gedoedoei.' Dat weiger ik. Dat wil ik hooguit nog eens tegen Gekke Geert zeggen. Nou vooruit, en misschien ook nog eens tegen Wouter B. Misschien dat'ie dan denkt dat dat de nieuwste norm is. Niets leukers dan verwarring.