Contrasten

'They should kill him, it's best for everyone!' De Windhoekse taxichauffeur spuugt spetters tegen zijn gebarsten raam. Hij zou ons naar ons pension rijden, maar voor mijn gevoel stuurt hij een heel andere kant op. En hij gaat steeds harder praten tot hij schreeuwt: 'I hope they kill Mugabe tonight!'
Ik vroeg alleen maar of er al any news was about the Mbeki-Mugabe-Tsvangirai-situation.

Het is eind juli en ik reis met W. dwars door een adembenemend mooi Namibië. In de hoofdstad Windhoek moet je enorm oppassen voor snorders: illegale taxichauffeurs uit Mozambique, Angola of Zimbabwe, die soms toeristen naar een plek ver van de bewoonde wereld rijden en ze beroven. We zijn keer op keer gewaarschuwd.
Onze taxi is legaal. Toch voel ik me allerminst op mijn gemak. Deze rit voelt als een reis naar het einde van de nacht: dat we net zolang in de taxi moeten blijven rondrijden tot hij zijn verhaal afheeft of totdat de krakende radio het nieuws van Mugabes moord zal melden.
Oppositieleider Tsvangirai won eerder dit jaar in buurland Zimbabwe de eerste ronde van de presidentsverkiezingen. Hij trok zich later terug na geweld tegen zijn aanhangers.
Mugabe won de tweede ronde, maar veel landen vinden dat die overwinning niet eerlijk tot stand is gekomen en er zijn aanhangers van de oppositie gedood.
De Zuid-Afrikaanse president Mbeki is - als wij in Windhoek zijn - in Zimbabwe voor overleg over de politieke toekomst van dat land. Hij bemiddelt tussen president Mugabe en oppositieleider Tsvangirai over deling van de macht. Een oplossing komt maar niet dichterbij en/of Mbeki is niet zo'n goede bemiddelaar als Kofi Annan. In elk café zien we mensen naar een tv-scherm met drie pratende hoofden staren.

Nadat de taxi ons veilig had afgezet, laten we later de hoofdstad weer achter ons. Ik staar uit het raam van de Desert Express. Het leven is mooi door contrasten, zo leerde mijn moeder mij. Maar de contrasten die ik hier tot nu toe zag zijn moeilijk: heel arm-rijk, blank-zwart (nog altijd), veilig-bedreigd, vakantievierende weldoorvoede toeristen-werklozen langs de kant van de weg.
De langzaam van stad naar townships naar woestijn naar savanne naar gebergte veranderende landschappen - waarvan maar een minipuntje aan Zimbabwe grenst - slokken ons zo op, dat eerder doorstane ontberingen snel naar de achtergrond schuiven. Landschappen zo leeg, woest en desolaat geven een enorme ruimte en vrijheid in je hoofd.

Weer thuis bekijk ik de 2Gb aan foto's op de computer en stuit op de foto die ik maakte van het hoge hek met het schrikdraad om het pension. Any news about the situation?
'Seretse Khama, de president van Botswana, is komend weekeinde op de top van de Zuidelijk Afrikaanse Ontwikkelingsgemeenschap (SADC) niet aanwezig, omdat de Zimbabwaanse president Robert Mugabe de top bijwoont. Dat heeft de regering vrijdag bekendgemaakt.'
Wanneer zal het contrastenlandschap langzaam in vrijheid veranderen?