Waar moet dit heen?

Je hebt het vast al gezien op het journaal, de Amsterdamse Sinterklaascentrale had allochtone pieten ingehuurd om pesten op straat te voorkomen, én veiligheidinstructies alsof de Pieten de bodyguards waren van de Sint.

Waar moet dit heen?

Het gevaar is overal, pestende ettertjes en mogelijke terroristen liggen zo wel heel erg dicht bij elkaar.

Wat zitten hier voor gedachtes achter? Idee van de buurtvaders in West? Eigen soort eerst en zoek het onderling maar uit?

Het verrassingeffect tegenover mogelijke Marrokaanse pestkoppen dat er ook "Marrokaanse" Pieten zijn, weliswaar met plat Amsterdams accent, maar goed, een kniesoor die daar op let.
Is het alleen maar een slimme strategische aktie? Of een vooruitgeschoven post van de complete integratie? En hoe moet het voor zo'n jongen voelen, behept met zijn huidskleur en alles wat hem dat aan identiteit en mogelijke nadelen oplevert, om zich nog een graadje zwarter te schminken?

Wat is daar de betekenis van?

En waar blijf je dan met het links -of politiek correct - protest vanuit het argument dat Sinterklaas een racistisch feest is, wat de zwarten neerzet als minderwaardig, als knecht, als slaaf?

Als de gekleurde medemens zichzelf in die positie manouvreert vanuit het idee dat hij dan wat kan betekenen voor de samenleving? Of is hij misleidt, ontkent hij zijn identiteit, en loopt hij met open ogen in de val van het kapitalistisch systeem? Ofzo?

De teleurstelling klonk door in de stem van de verslaggever van het NOS Journaal die zich voor de gelegenheid had zwart geschminkt en in een pietenpak had gehezen, en mee mocht met een hulp-Sinterklaas als echte 'filmpiet'. Er gebeurde deze avond helemaal niets, geen enkel incident. Aan de achtergrondbeelden van eengezinswoningen met tuintjes te zien waren ze dan ook niet echt in wat dan heet de "probleemwijken" rondgegaan, maar eerder in de nog verdere buitenwijken, de nieuwbouw van de laatste jaren zoals in Nieuw Sloten.

Tja, daar vind je nog niet zoveel verveelde jeugd van allochtoonse afkomst. Vooral een mislukte missie van het NOS Journaal dus.

Is het met het pesten van de Goedheiligman niet net zo als met het schoppen tegen de kransen op 4 mei? Je haalt er alle media mee, omdat je iets heiligs raakt, maar verder bevat je de betekenis er niet echt van - schrik je eerder van alle reakties die het oproept.
Het volgend jaar gebeurt het nog een keer, als een soort van copycat-effect, maar al minder 'spontaan' of uit overtuiging (dat het schokkend zal zijn). En nu zijn de jongetjes die het destijds deden de leeftijd te boven, en is de lol er af. En gebeurt er niets - of niet veel.

De Sinterklaascentrale holt achter die ontwikkelingen aan en komt met doortastende maatregelen - echter jaren te laat. Maar toch weer eigentijds. Een vleugje terreurdreiging zit er in, afgekeken van alle andere hoogwaardigheidsbekleders die om verder volstrekt onduidelijke redenen, pardon bedreigingen, worden bewaakt.

Een Piet legt het uit aan het Journaal: "De auto stopt zo dicht mogelijk voor de deur, de Pieten stappen uit en kijken of alles OK is op straat, en dan pas stapt Sinterklaas uit". Zijn woorden worden begeleid door beelden die inderdaad Pieten laten zien die als in de eerste de beste politieserie de weg van de stoeprand, door de versierde voortuin, naar het ontvangstcomité bij de open deur coveren.

Wat is eigenlijk de onderliggende boodschap van dit fait-divers berichtje in het tien-uur-journaal. Onze cultuur wordt bedreigd? Zelfs het Heiligste der Heiligen is niet veilig meer, al onze normen en waarden worden met voeten getreden?

Een vergelijking met de moord op een kind in een school dringt zich op. In een dorp nota bene. Zelfs op wat de meest veilige plek ben je niet veilig meer.

Als u een eenzame tas ziet staan, bel de politie.

Het gevaar dreigt. Het is overal. We zijn nergens meer veilig. Kijk waar dat toe leidt. Om een voorbeeld te stellen werd tegen ons nationale ettertje -Samir A.- twintig jaar geëist. Hij kreeg er acht. Als er iemand heeft geprobeerd te voldoen aan het beeld dat van hem werd geschetst - omdat het zo goed uitkwam om de vijand een gezicht te geven - dan is hij het wel. Kickend op alle aandacht, in de vaart der volkeren, moest hij steeds een stap verder. Het werd een uitdaging. Als de AIVD hem (en de mensen rondom hem) niet verleid heeft, dan was het wel de hausse aan media aandacht.

Kortom. Waar moet het naar toe met dit land. Waar gaat dit over?

Nouja. Laten we ons maar optrekken aan de grap van dit alles, het spelen met identiteiten, het verschuiven van grenzen, en van verwachtingen. Het onverwachte. Dat is wat de burger moed geeft.
Ik moet nog wat kadootjes inpakken, en gedichten schrijven. (4 december, middernacht)