AIVD vs De Telegraaf

Beste Joost de Haas, ik ben, hier aan boord in internationale wateren en ver weg van ons kikkerlandje een beetje verstoken van nieuws, maar dit bericht drong toch via de onvolprezen nieuwssheet van de Radio Nederland Wereldomroep per email door. Zo Joost, ik hoor dus dat je er verbolgen over bent dat je afgeluisterd bent door de AIVD. Dat hoort toch niet, in een democratie he? Persvrijheid en meer van dat soort waarden. En de NVJ staat helemaal achter je, zoals een goede vakbond betaamd. Maar is het wel het principe dat je kwaad maakt? Of voel je je misschien een beetje, eh, verraden? Want waren het niet je vriendjes, al die jaren? Is het niet de pijn van denken dat je goede diensten bewees, en dan in de kou komen te staan, als 'ieder ander' behandeld te worden? Anders gezegd, was jij niet de trouwe paladijn van dit soort diensten, door de jaren heen? En dan zo verraden worden... dat moet pijn doen. Maar goed, Joost, dat is dus wel waar de AIVD op draait: Verraad. Mensen die verraden, en mensen die veraden worden, door anderen en door die diensten zelf. Dat is het spel waar je zo lang, buiten schot, van genoten hebt. Waar je ook zo lang je voordeel mee hebt gedaan, dat je in sommige gevallen nauwelijks meer van werkelijke journalistiek van jouw hand kon spreken. Eigenlijk begrijp ik niet dat de NVJ je nog als zodanig wil zien, maar goed. Je telefoon is afgeluisterd. Je zou het ook zo kunnen zeggen: Je privelijntje is misbruikt. Ik begrijp dat het niet lekker voelt, dit, maar goed.

Wat anders dan dit soort dingen als nu jou overkomt was altijd de basis voor je artikelen, die van insinuaties aan elkaar hangende spinnenwebben van paranoia, onveranderlijk onder de uitgemelkte kop 'De tentakels van....'  of iets in die geest? Van goedwillende oma's in verstandige jassen ('De tentakels van de vredesbeweging!') tot kamerleden ('De tentakels van Groen Links!') tot Turkse theekransjes ('De tentakels van Milli Gorus!'),  iedereen moest geloven aan het standaard-recept: De AIVD (of daarvoor de BVD) kwam weer eens fondsen tekort of om het voortbestaan van de regenjassenbrigade steeds zeker te stellen moest om de zoveel tijd weer een nieuwe bedreiging voor de rechtsorde uit de hoge hoed getoverd worden, de diensten suggereerden, jij kaartte likkebaardend aan, zij gebruikten dat weer als 'bewijs' dat er echt iets moest gebeuren en hopla, iedereen blij. En dat al die betrokken burgers die jij daartoe door het slijk haalde mede dankzij jouw -de buur-van-de-neef-van-de vroegere kameraad-werd ooit verdacht-van-constructies afgeluisterd, hinderlijk gevolgd, hun vuilnis doorzocht, hun post gehengeld, enz werden, dat vond jij volstrekt normaal. Wat maakt jou eigenlijk tot de grote uitzondering? Je hebt nu geleerd, je kunt niet van ze op aan. Ze zijn niet te vertrouwen, hun van willekeur en noodgrepen aan elkaar hangende info stinkt, en hun methoden slaan nergens op. Niet piepen Joost.