Leve de viool!

Ik weet nog goed dat ik toen ik klein was, ik een hekel had aan violen. Het was een vooroordeel, want met een viool kun je hele mooie muziek maken. In ongeveer een kwart van mijn muziekcollectie, vooral in de Ierse en Schotse sectie speelt dit instrument een belangrijke en soms zelfs een dominante rol. Ik ben er dol op. Geef mij een reel of een jig en ik dans. Niet in het openbaar en met de gordijnen dicht, maar dansen doe ik.

Deze week werd ik op pijnlijke wijze herinnerd aan mijn vroege vooroordelen tegen de viool. Tijdens het Crossing Border festival was ik getuige van een concert van wat één van de grote talenten op het gebied van klassieke muziek moet zijn. Het zal wel. Wat ik zag was een broodmagere violiste, die met een verkrampt gezicht op haar kistje stond te krassen. Ik kreeg ook geen moment de indruk dat zij er wel van genoot. Dat was ten minste iets geweest. Kijken naar iemand die geniet van wat ze doet, dat maakt iets goed van de afkeer van hetgeen ze doet. Van speelplezier was dus geen sprake. Kenners zullen misschien zeggen dat het concentratie was. In mijn ogen stond hier een meisje die al vanaf haar geboorte verplicht 36 uur per dag moet oefenen en die wanneer ze dat niet doet er flink met de strijkstok van langs krijgt. Ze speelde vier bewegingen van een moderne klassieke componist met weinig melodie en veel klanken die aan zagen, knagende muizen en andere ongemakken deden denken.

Terwijl de rest van de zaal zat te popelen haar een staande ovatie te geven, vond ik, zittend in mijn schouwburgstoel, twee keer mijn handen tegen elkaar vleien, waarbij het irritatiezweet dat in mijn handen stond zorgde voor een plakkerig geluid, wel genoeg. Ze zal het niet gehoord hebben.
Mijn avond werd gered door de Ud speler Anouar Brahem, die met zijn trio een geweldig optreden deed. Ook de dichter Khaled Mattawa en een slideshow-documentaire over de Iers-Amerikaans-Amsterdamse rapper Kubus & Bang Bang zorgden ervoor dat ik met een goed humeur naar huis kon. Thuis heb ik een cd opgezet van Rock, Salt & Nails, een groep afkomstig van de Shetland eilanden die maar liefst twee geweldige violisten ´in dienst´ hebben. Leve de viool!