De groene bom

Oorlog vormt het beste medicijn tegen al Uw klachten. Een robbertje vechten met Rusland verving de pandemie. Wat zegt U? De bom is zelfs dé oplossing tegen de klimaatperikelen. Welkom in de vrijheid die we ‘met zijn allen’ twee jaar hebben moeten missen. Aan het slot de vraag welke richting nu met Konfrontatie in te slaan, en met welke middelen.

Het virus verslagen

Dit was dus de pandemie. Op mijn bureau liggen twee brieven, allebei met het hoofdje Uitnodiging. De ene kreeg ik begin januari, de ander een week of wat terug. De eerste was een uitnodiging voor een boosterprik door de GGD, de tweede die voor een ‘vierde prik’ en was verstuurd door het academisch ziekenhuis waar ik sinds jaren behandeld word voor ‘onderliggend lijden’ zoals dat is gaan heten.

Op de eerste brief heb ik niet gereageerd. Het was lockdown, de zeer besmettelijke laatste variant van het virus ging rond en ik zou dus wel gek zijn om in een rij te gaan staan terwijl ik al maanden alleen meer de deur uitging voor een boodschap en zelfs de meteropnemer niet meer thuis had durven ontvangen. Bovendien: die booster was me al eind oktober toegezegd, door mijn specialist, in dat ziekenhuis…

De tweede brief was dus geen reminder omdat ik niet op de eerste had gereageerd. Integendeel, bij mijn ziekenhuis blijken ze in het geheel niet op de hoogte van mijn vaccinatiegeschiedenis. ‘Mocht U inmiddels al een derde prik of corona hebben gehad dan kunt U zich drie maanden daarna met deze brief bij de GGD aanmelden voor een vierde’. U ziet maar, is eigenlijk de boodschap. En dat doe ik dus ook.

Ik heb de afgelopen weken met de verschijnselen gekampt maar me niet getest op corona omdat ik zo’n test doodeng vind. Nu weet ik dus niet of ik het virus heb gehad en wanneer die drie maanden voorbij zouden zijn. Maar ik ben er ook niet meer zo mee bezig. Aan mijn twijfels kwam een eind door dat ongelooflijke lulverhaal van die Kuipers, tijdens de laatste persconferentie. Werkelijk geen touw aan vast te knopen, aan de beweringen van die man…

Zwichten voor intimidatie

Kort en goed komt het er dus op neer dat het hullie dun door de broek loopt, de lui die ons twee jaar lang ‘door de mist’ moesten laveren. Ze worden bedreigd. Dat is geen pretje, ik ben de laatste om dat te ontkennen, maar is het te veel gevraagd om dat eerlijk op plaats 1 te zetten als reden om de pandemie finito te verklaren? Nog een lockdown zou niet meer werken. En de veiligheid van de besluiters kan niet meer worden gegarandeerd. Ziedaar de echte redenen voor het loslaten van het virus.

Dat is dus buigen voor bruin rechts. Extreemrechts heeft de onrust die de pandemie en de halfslachtige bestrijding daarvan heeft veroorzaakt maximaal uitgebuit. We zijn inmiddels gewend geraakt aan dreiging en intimidatie, tot in ‘s lands vergaderzaal aan toe. Terwijl links de bal twee jaar geleden voor het intikken had. Dat wil zeggen radicaal links, het links dat een einde wil aan de groeieconomie.

Wij van radicaal links konden ons eventjes rijk rekenen, wijzend op de positieve gevolgen van de lockdown. Blauwe luchten, zingende vogels, aandacht voor de zorg, echte serieuze vraagtekens bij de kapitalistische ordening die -zelfs een enkele VVD-er was het daar mee eens- toch wel in iets bijzonder kwalijks had geresulteerd. Het moest radicaal anders en het roer moest om. En het ‘oude normaal’ was gelukkig voorgoed verleden tijd…

Niet dus.

De groene bom

Een vriend schreef me ooit hoe verontwaardigd hij was geworden na het lezen van een bericht uit naar ik meen Haiti. Daar bakten inwoners bij gebrek aan iets anders zand. Van het strand. Om te eten. Een vergelijkbare boosheid kreeg vat op mij bij het lezen van de oproep van StopWapenhandel voor protest tegen de wapenbeurs Klimaat en Krijgsmacht. Thema van het evenement: de klimaatcrisis veroorzaakt oorlog en die oorlog moet je duurzaam voeren...

De groene bom. Kan het cynischer? Terwijl ik dacht dat we het in de negentiger jaren wel gehad hadden met de reclamekreet ‘de schone oorlog’. De ramp roept de oorlog op, in plaats van andersom. Oorzaak en gevolg volledig omgedraaid, maar de jongens en een enkele meid met de baretten en de 'missie' komen er mee  weg. Sterker nog: Tom Middendorp neemt deel aan die beurs en mag in het NRC ook nog es gratis de duurzame missie van oorlog op ons bordje gooien.

Zelfs bij herhaling.

Want ook in 2019 beschreef de man in dezelfde krant oorlog als oplossing. Met lekkere uitspraken zoals: ‘De woestijn in Afrika wordt alleen maar groter, terwijl de bevolking groeit. Het is niet gek dat het groene en vruchtbare Europa lonkt. Het effect: we moeten de grenzen bewaken. Daar hebben militairen altijd een rol bij gespeeld.’ Kan het simpeler? En doeltreffender? Dit weekeinde was de kerel met de uitstraling van Jan Terlouw in Munchen, bij de jaarlijkse vergadering van de oorlogshitsers. Alleen Putin was er deze keer niet bij...

De oorlog heeft het momenteel dus weer voor het zeggen. Van links tot rechts, van Finland tot Turkije, buitelt men over elkaar heen om de vijand te benoemen. En om de victorie alvast te claimen. Want dat ook de volgende vernietigende oorlog in de onafzienbare rij weer een winnaar op zal leveren staat nu al vast. Wie weet: als het aan visionairen als Middendorp ligt is de winnaar van de komende oorlog misschien wel het klimaat?

In mijn geliefde Finland hebben ze altijd klaargestaan voor de revanche op de erfvijand. Daar is men de nederlagen in 1939 en 1944 aan de hand van Hitler tegen Stalin nooit vergeten. Rusland is voor de Finnen de afgelopen eeuw op geen enkel moment veranderd in een buur waarmee men op basis van gelijkwaardigheid zou kunnen leven. Zelfs tijdens de Finlandisering tijdens de Koude Oorlog ging het er om dat de een de ander overheersen en uitbuiten kon.

In zijn Nieuwjaarsrede van 2015 riep de huidige Finse president het conflict rond de Ukraine uit tot een ‘Europees’ conflict, en likkebaardend neemt men in de Finse media waar hoe de wereldleiders zich nu met dat conflict bemoeien. In de voorbije week is het Finse leger in verhoogde staat van paraatheid gebracht en zijn de politiebureau’s in het land extra beveiligd. Buitenlanders -in casu mensen met een niet-Fins voorkomen- worden op straat gefouilleerd. Kortom: men is er terug in de situatie van 2015-16. In de mindset die mij desnoods noopte om de wijk te nemen.

Konfrontatie. Maar hoe dan?

Het is de hoogste tijd om het met dit platform over een andere boeg te gooien. Er is iemand gevonden die het technisch gedeelte van deze site gaat beheren. Dat betekent dat er ook noodzakelijke vernieuwingen en veranderingen plaats kunnen gaan vinden. Aan het slot van dit stuk een oproep om over zulke veranderingen mee te denken. Konfrontatie is immers van haar schrijvers en lezers, er is geen redactie die bepaalt wat er moet gebeuren. Daarbij komt dat ik dus het eeuwige leven niet heb en er dringend behoefte is aan (een) mens(en) die met en na mij het platform in de lucht wil(len) houden.

Ikzelf heb me de afgelopen tijd verdiept in de platforms/sites die veel met Konfrontatie delen, Krapuul, Globalinfo, Doorbraak.eu en Grenzeloos. Welke rol vervult Konfrontatie binnen dit vijftal? Ik ben bezig om online te zetten wat er dertig jaar geleden in de papieren versie van Konfrontatie is verschenen. Zeg maar het archief van de beweging van begin jaren negentig. Voor mij mag dat archief een prominenter plaats op de site krijgen.

Maar er is meer. Ik ben benieuwd naar wat er in onze buitenlanden aan sites en platforms draait, waarin die van het genoemde vijftal verschillen en wat die hebben wat wij nog niet hebben. Dit is dus een oproep aan ieder die radicaallinkse platforms van over de grenzen kan volgen, om ons daarvan een indruk te geven zodat we er eventueel ons gewin mee kunnen doen. Mag van alles zijn, van comics tot vormgeving. Konfrontatie staat voor alles open. Behalve voor plaatjes en rechtse praatjes...

Reacties graag naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.