Outsourcing asielopvang

Outsourcing is hip: alles wat niet tot je kerntaken behoort, laat je aan anderen over. Sinds Westerse samenlevingen als bedrijven worden gerund, hoeft het natuurlijk geen verbazing te wekken dat ook het asielbeleid aan deze economische inzichten wordt onderworpen.

Een paar weken geleden lanceerde de VVD het plannetje om asielzoekers niet langer in Europa op te vangen; die taak kon best ge-outsourced worden naar Noord-Afrikaanse landen. Het broddelwerkje van nauwelijks 8 pagina's dat zelfs een op zesjes jagende eerstejaars student nog niet had durven inleveren, werd door de PvdA stoer afgeserveerd; zo hadden beide partijen weer even hun proliferatiemomentje te pakken.

In Brussel wordt ondertussen serieus aan vrijwel hetzelfde plan gewerkt. De Europese Commissie broedt op een voorstel om buiten Europa asielopvangcentra in te richten waar de asielaanvragen afgehandeld moeten worden. Op die manier zouden vluchtelingen en migranten die nu nog de gevaarlijke oversteek wagen, ontmoedigd worden en netjes asiel aanvragen in Tunesië, Egypte, Turkije en Nigeria.

Inmiddels heeft Italië de smaak van outsourcing helemaal te pakken en lanceerde een volgend voorstel: ook het redden van vluchtelingen in hun gammele bootjes zou best uitbesteed kunnen worden aan andere landen. Want, zo luidt de fijnzinnige redenatie, als vluchtelingen weten dat ze door Europese schepen gered worden en dus in Europa asiel kunnen aanvragen, creëer je in feite een soort zeebrug, waardoor de aantallen vluchtelingen alleen maar zullen toenemen. En daar moet je natuurlijk niet aan denken. En mocht dat argument nog niet overtuigend genoeg zijn: 'Moreover, the risk is high that the revenues of this criminal trafficking could be utilized to finance illegal and/or terrorist activities with the consequent negative spill-over in terms of security and stability, notably in Lybia.'

Egypte en Tunesië zouden de eer moeten krijgen om de operaties op zee te leiden. En de opgepikte vluchtelingen dan uiteraard wel naar hun eigen land transporteren om daar de asielopvang - of wat daarvoor doorgaat - in te gaan. Grootste voordeel: 'In our view, this new possible pattern to face the huge challenges posed by the increasing migratory pressures in the Mediterranean region would also produce a real deterrent effect, so that less and less migrants would be ready to put their life at risk to reach the European coasts.'

Of de plannetjes het gaan redden is nog niet helemaal zeker. Niet alle EU-lidstaten zijn ervan gecharmeerd. Voordat U nu de vergissing begaat hoopvol te bedenken dat er kennelijk nog EU-lidstaten zijn die het laatste restje humaniteit nog niet verdrongen hebben: de werkelijkheid is zoals altijd minder prozaïsch. Als het plannetje door zou gaan, zouden er namelijk ook Europese afspraken moeten komen over de verdeling van vluchtelingen wiens asielaanvraag ergens buiten de EU is ingewilligd. En daar willen lidstaten die nu relatief weinig vuchtelingen opvangen niet aan.

Wordt ongetwijfeld vervolgd.