Smalband/breedband

Ze doen onze televisie weg. Finland voert eind augustus landelijk digitale tv in en trekt tegelijk de stekker uit de analoge. Het betekent voor degenen die niet bereid en/of in staat zijn om hun apparatuur aan te passen, dat er na die datum niks meer te kijken valt.

De marketing van het nieuwste hebbedingetje werkt op volle toeren. De “uitleg” over het nieuwe systeem door de minister van communicatie gebeurt in dezelfde reclametaal als de verkooppraat van de aanbieders van het produkt. De niet-koper is reeds neergezet als “looser”.

In Finland staan uitkeringstrekkers en bejaarden in een lange en nog steeds groeiende rij voor de brood- en soepuitdeling maar de minister overweegt subsidie voor de aanschaf van het nieuwe speeltje door de allerarmsten.

De Lions Club heeft schoolmeisjes gecharterd om aan ouderen en andere digibeten de aansluiting en werking van de nieuwe drug uit te leggen. Ze heten “digi-engeltjes”...

 Gelukkig heb ik al verleerd om tv te kijken. Ik ben tegenwoordig verzot op video. Op de stukjes video die je kunt kijken in het internet. De krant in het internet wordt tegenwoordig namelijk gemaakt voor de kijker. En eigenlijk leven we al in de videocratie. Daarin wordt het nieuws gemaakt dóór de kijker.

Toch mis ik het geschreven woord bij de beelden. Zoals bij de terechtstelling van Saddam.  

Aan de geluiden in de tig verschillende opnamen had ik niets: wie nou wie verrot schold maakt mij niets uit. Ik had graag geweten wat er nu precies wanneer gebeurde tussen het wegzakken van dat flondertje en het daaropvolgende beeld van Saddam als lijk. Gelukkig was hier een krant zo bij de pinken om uit de doeken te doen wat er gebeurt of juist niet gebeurt bij ophanging:

"Bij ophanging wordt de ademhaling onmogelijk gemaakt. De toevoer van zuurstof naar de hersenen stagneert zodra de slagaderen in hals en keel geen bloed meer naar die hersenen kunnen pompen. De mens stikt terwijl hij op één of ander moment het bewustzijn verliest. Indien hij geluk heeft, treedt de bewusteloosheid meteen in omdat hij zijn nek breekt. Maar dit is nooit gegarandeerd, zelfs niet door een lange val. Het kan zijn dat de mens slechts verlamd raakt en een langzame dood sterft.”

Maar soms heb ik ook niks aan de geschreven of gesproken uitleg bij de beelden. Zoals bij die zelfmoordaanslag in het Israelische Eilat de afgelopen week.

De commentaarstem maande mij te letten op 'n voorbijganger in een rooie jas. De bewakingscamera van de bakkerij waarin het wereldnieuws straks zal plaatsgrijpen zoomt in op de bakker die nog wat broodjes en taartjes schikt en inderdaad komt er een rooie jas voorbij. Ik wacht gespannen op de big bang maar wat gebeurt er? Komt er nóg iemand in een rooie jas voorbij...!

Toch zijn er wel videostukjes die het kijken en onthouden waard zijn. Zoals deze in YouTube.

'n Supermarkt zomaar ergens in dit land. Ik word via een camera vergast op de afdeling waar zich bagagekluizen bevinden. 'n Man slentert naar zo'n kluis, opent de deur en begint iets naar buiten te trekken... 'n Vrouw in een rolstoel!

Honderd rapporten kunnen nooit 'n navranter beeld geven van de verzorgingsstaat...