-
28 februari 2023
Op de Groningse Schaal van Richter
Er zijn er die als enige zijn overgebleven. Verweesd staan ze in een bouwput die vroeger Boslaan heette, of Noorderweg. Zelf hebben ze ook wel een bluts en een bult – een voeg die is verkleurd, een raam dat is verzakt – maar ze zijn te beduusd om zich daarover vrolijk te maken. Ze zijn alleen, en dat niet voor een week of wat: naast hen geldt een bouwverbod.
Zij zijn er het ergst aan toe. Maar zijn de anderen veel beter af? Er zijn er die nog wel overeind staan en zo op het oog ook geen schram hebben opgelopen. Maar hun eigenaren zijn weg. Teruggekeerd naar Amsterdam of Den Haag, een enkeling doorgetrokken, naar een al tientallen jaren droog liggende rivierbedding in Frankrijk, of een dood vulkanisch gebied op Sardinië.
Die nog overeind staan en een bejaard maar nog opvallend kwiek ogend echtpaar huisvesten hebben hulp nodig. Alles helpt: van complete bakstenen en dakluifels tot cement om die stenen weer op elkaar te krijgen om zo de gezondegroententuin te kunnen vrijwaren van die lastige eeuwige wind, en spijkers en een hamer om wat met die luifel uit te richten.
Veel van die dingen had je hier vroeger wel in de regio maar het is hier met de ijzerwinkels en de steenfabrieken gegaan zoals met de scholen en de kruideniers. De huidige bewoners hebben geen scholen nodig want komen alleen in het weekeinde. En hun Italiaanse koffie, Franse kaasjes en Spaanse wijntjes hebben ze dan met zich mee, achter in hun Tesla’s.
Van die Tesla’s willen ze overigens wel af. Ze zijn het onder elkaar – al hun overleggen en overlegjes zijn onder elkaar, een Grunnings accent hoor je er nooit – eens geworden dat een enorme SUV naast een klein, lief landarbeidershuiske niet oogt en willen nu een snel spoor naar huis. De hogesnelheidstrein van Groningen naar Amsterdam CS ligt inmiddels op de tekentafel.
(Ik dacht dat ik water zag branden toen vorige week aller ogen in dit land weer gericht werden op ‘de Groningers’ en hun ‘aardbevingsproblematiek’. Niet het minste gevoel voor verhoudingen hebben is één ding, maar dat dan zonder enige gène ten toon spreiden … Vijftigduizend doden en misschien wel het dubbele van dat aantal op ons netvlies, en dan gekakel over de WOZ-waarde van (veelal tweede) huisjes betitelen als ‘aardbevingsramp’ …)