Chris Bischot 1927 - 2016

Afgelopen week overleed Chris Bischot op 88 jarige leeftijd. Hij was geboren op 3 april 1927. Chris is vooral bekend als onvermoeibare strijder tegen het kapitalistische systeem. Dat deed hij onder meer door zijn deelname aan de zogeheten redactieraad van de papieren versie van Konfrontatie. Daar kwam ik hem voor het eerst tegen. Een al wat oudere sympathieke man met een communistische achtergrond. Ik had eerder zijn naam gehoord, vanwege een door hem geschreven brochure die was gedrukt door De Woelrat in Boskoop waar ik opgroeide. De titel van dit werkje was Opstellen over revisionisme. Die titel kenmerkt ook wel de zienswijze van Chris. Steeds op zoek naar mogelijkheden om het kapitalisme te bekritiseren, maar ook beducht voor valse profeten en wankele analyses. In de Konfrontatie redactieraad werd hij omringd met speurders naar inlichtingendiensten, milieuactivisten, trotskisten, feministen, krakers en vele andere maatschappijverbeteraars. Hij voelde zich er thuis. Het betrof hier dan wel een jongere generatie, maar ze waren net als hij op zoek naar de broodnodige verdieping en analyse.

Chris was vanaf 1945 lid geweest van de Communistische Partij Nederland (CPN). In die partij kwam hij ook zijn toekomstige vrouw Greet tegen. In de naoorlogse jaren bestond er een enorme woningnood in de hoofdstad. Zij kochten daarom eerst een woonboot die ze overnamen van een vrachtschippersgezin. Greet was afkomstig uit een RSAP nest, vooral bekend door de tijdens de oorlog door de nazi’s vermoorde partijleider Henk Sneevliet. Haar broer was een Indonesië weigeraar, die niet wilde vechten in dienst van het kolonialisme. Chris Bischot werkte als calculator in een drukkerij, na eerst allerlei andere baantjes gehad te hebben. In 1964 werd hij geroyeerd uit de CPN en zou hij actief worden in de maoïstische beweging. Hij schreef verschillende boeken (o.a. uitgegeven bij Van Gennep) en brochures en maakte een reis naar China. Via een contact rond het blad De Rode Vlag kreeg hij de tip eens te gaan solliciteren bij de Openbare Bibliotheek en daar is hij gebleven tot aan zijn pensioen.

Afgelopen jaren zag ik Chris nog zo nu en dan thuis in de Herculesstraat in de Amsterdamse Stadionbuurt. Hij stelde een bezoek immer op prijs. Ik bleef dan niet lang, maar we namen altijd even de politieke situatie door. Over zijn eigen lichamelijke ongemakken en die van zijn partner Greet hadden we het slechts kort, maar deze drukten onmiskenbaar een stempel op hun leven. Het was steeds lastiger om nog vergaderingen of bijeenkomsten te bezoeken. Bovendien was het voor hem in het internettijdperk niet makkelijk om de politieke ontwikkelingen te blijven volgen. Een internetaansluiting en PC had hij niet. Papieren uitgaven van politieke clubs, zoals Konfrontatie verdwenen. Ik probeerde bij mijn bezoekjes dan ook steeds wat politiek leesvoer mee te brengen in de vorm van bladen en boeken. Zijn burgerlijke krant NRC spelde hij daarentegen van A tot Z. Ik meen dat hij daar in het verleden ook nog regelmatig een ingezonden brief naar toestuurde. Ik denk dat een lezing van de vereniging het Spinoza huis in Rijnsburg de laatste meeting was die hij kon bijwonen. Chris keek daar heel erg naar uit en wilde die dan ook nog zo graag bijwonen.

Kameraad, het ga je goed.