Te ver van god

'The fu**ing same thing as in Lybia, Syria and now Venezuela', vat mijn favoriete Amerikaanse talk-showhost de operatie tegen Venezuela samen: https://youtu.be/98pBLXe7Bmk Na het succes van de staatsgreep in buurland Brazilie (ex-president Lula was favoriet in de verkiezingen en werd tot 9 jaar veroordeeld om zijn verkiezing te verhinderen) lag een actie van het wereldkapitalisme om de socialistische president Maduro te verwijderen in de lijn der verwachtingen. De orchestratie, met Europese en Zuid-Amerikaanse vazallen die de Amerikaanse politiek klakkeloos volgen, kon niemand verrassen. De enige verrassing is dat het voorlopig niet gelukt is.

'De militaire optie is open' en inderdaad vertrekken kolonnes Venezolaanse tanks naar de grenzen om het land te beschermen. Terwijl dat Venezolaanse leger door zelfverklaarde "president" Juan Guaido wordt opgeroepen om zijn kant te kiezen om 'vervolging later te ontlopen'. Zelfs dat dreigement werkt dus niet.
De economische problemen van Venezuela (met de grootste olievoorraad ter wereld, daar gaat het om, net als in Libie!) zijn gigantisch, na meer dan een decennium VS-sancties. De lagere middenklasse is ernstig verarmd geraakt. Het recept (net als in Frankrijk!) voor onrust onder de bevolking. Toch heeft dit tot teleurstelling van Deep State niet geleid tot een eensgezinde oppositie tegen Maduro. Ook deze door Washington geparachuteerde Guaido krijgt de mensen niet achter zich.

Maar MSM en onze politici hebben hun keuze al weer gemaakt: oorlog. Het bekende recept. De Venezolanen moeten onderling slaags raken en dan kan de VS intervenieren, zoals ze al zo vaak hebben gedaan in Zuid- en Midden-Amerika; hun achtertuintje. 'Amerika voor de Amerikanen', luidde de "anti-koloniale" boodschap van Monroe. In de plaats van Spanje en Portugal kwamen de VS.
Zoals al eerder (tijdens de mislukte coup tegen Chavez in 2002) draait alles om het Venezolaanse leger. Zolang dat eensgezind blijft (er waren vorige maand een paar incidenten met opstandige militairen) en de legitieme president steunt.

In 1991 werd ik bij een roadbloc van het Venezolaanse leger in de buurt van Maracaibo uit de bus gehaald, samen met alle mannen van de juiste leeftijd, om te controleren of we niet de dienstplicht ontdoken. De commandant excuseerde zich met koffie en koek en zo kreeg ik al vroeg een inkijkje in wat de militairen daar bewoog. Steeds meer soldaten mengden zich in de discussie. De namen van Bolivar, Ernesto Che Guevara en Allende vielen. Tot mijn stomme verbazing waren deze militairen links! Toen de (mislukte) staatsgreep van Hugo Chavez tegen de regering van de corrupte sociaal-democraat Carlos Andres Perez plaatsvond was ik dan ook niet verrast. Dat de volksbeweging die na zijn arrestatie volgde de macht zou veroveren was toch een wonder. En dat zijn opvolger Maduro het tot nu heeft gered een nog groter. Het gaat om het land met de grootste olievoorraad ter wereld. Die rijkdommen mogen niet ten dienste van het volk worden aangewend.
Arm Venezuela. 'Zo dicht bij de Verenigde Staten en zo ver van god', om Pancho Villa aan te halen.

WK