Skip to main content
  • 21 mei 2015

Berichten uit het met kapitalisme gezegende deel van de wereld...

Bas van der Plas

Al maanden ging het erover: wie zal als winnaar uit de verkiezingsbus van het Verenigd Koninkrijk komen? Volgens de voorspellingen werd het een nek-aan-nekrace tussen de conservatieven en labour. Tussen rechts en gematigd links. Wat media raadplegen levert al gauw de informatie op dat in de afgelopen jaren onder Cameron de inkomensverschillen enorm gegroeid zijn. Dat is ook wat de Britse vakbonden en linkse partijen in hun propaganda naar voren brachten. 'Stem niet op de conservatieven, het wordt alleen maar erger', was de boodschap. Maar de boodschap kwam niet over, of werd verkeerd begrepen, of... ja, of wat?

Cameron haalde een grote meerderheid en hoeft zelfs geen coalitie te sluiten om zijn afbraakbeleid voort te zetten. Afbraakbeleid? Hoho, niet te kort door de bocht: de duizend rijkste families van het Verenigd Koninkrijk hebben volgens de Sunday Times nu een gezamenlijk vermogen van £ 547.126.000.000, iedere familie afzonderlijk zo'n £ 500 miljoen en hun bezit is in de afgelopen tien jaar ook nog eens verdubbeld. We nemen uit dit walhalla der rijken de lift naar beneden en komen in de onderste krochten van de Britse samenleving waar al meer dan een miljoen mensen zich in leven moet zien te houden met behulp van voedselbanken. En in de media lees je verhalen over hoofden van scholen die vertellen dat hun leerlingen zo arm zijn dat ze het onderwijzend personeel vragen kleding, schoenen en voedsel naar school mee te brengen om het onder hen te verspreiden! Dan zijn er de honderdduizenden jongeren zonder volledig betaald werk en vele duizenden, die na hun opleiding genoegen moeten nemen met onbetaalde stages bij grote bedrijven, en in sommige gevallen zelfs moeten betalen voor het opdoen van werkervaring!

Of dit alles nog niet genoeg is, vind ik op internet ook nog een rapport getiteld 'State of the World’s Mothers 2014', waaruit blijkt dat vrouwen in het Verenigd Koninkrijk meer dan twee keer zoveel kans hebben om te sterven tijdens de zwangerschap en de bevalling dan die in Polen, Oostenrijk of Wit-Rusland. En omdat het net Moederdag is geweest, vermeld ik ook nog dat er zoiets als een wereldranglijst bestaat die aangeeft in welke landen je het beste moeder kunt zijn (economische situatie, toekomst voor de kinderen, kinderopvang, gezondheidszorg zijn de criteria). Het Verenigd Koninkrijk staat wereldwijd op de 24e plaats. Noorwegen, Finland en IJsland staan respectievelijk op de eerste, tweede en derde plaats, Nederland komt als vijfde uit de bus. De Britse moeders komen nog achter Spanje, Slovenië, Israël en het failliete Griekenland. Dat andere paradijs van de superkapitalisten, de kampioen die overal ter wereld de dog-eat-dog kapitalistische orde wil opdringen en dan ook nog het liefst met wapengeweld omdat dat nu eenmaal goed is voor hun economie, de Verenigde Staten dus (sommigen hebben aan een half woord niet echt genoeg, daarom deze uitleg) komt op de 33e plaats, terwijl Somalië voor het tweede jaar op rij de laatste bleef, en alle andere onderste plaatsen worden ingenomen door landen in West- en Centraal-Afrika. Een kind dat geboren wordt in Cameron's paradijs heeft meer dan twee keer zoveel kans om te sterven voor de leeftijd van 5 jaar als in IJsland of in Luxemburg, in het Verenigd Koninkrijk heeft een kind een sterftecijfer van 4,6 per 1000 geboorten, voor de andere twee landen zijn dat 2.1 en 2.

Nu de verkiezingen van 7 mei een groot succes zijn geworden zullen de Tories vol enthousiasme doorgaan met hun offensief om met nog eens £ 50 miljard aan bezuinigingen het failliete kapitalisme in balans te brengen waardoor nog eens miljoenen mensen dieper in de armoede en schulden zullen komen. Om ervoor te zorgen dat deze onderdrukten niet volgens de letter van de wet terug kunnen knokken zijn er nieuwe anti-vakbondswetten in de maak die het onmogelijk maken om stakingen uit te roepen.

Nog meer nieuws uit het met het kapitalisme gezegende deel van de wereld: het Amerikaanse Volkstellingsbureau meldde begin mei dat vorig jaar 15,1 procent van alle inwoners van de Verenigde Staten onder de armoedegrens zat. Het aantal inwoners dat in de Verenigde Staten in armoede leeft is 46,2 miljoen. Sinds het Volkstellingsbureau de gegevens begon te verzamelen, in 1959, lag dit aantal niet zo hoog. Het percentage arme Afro-Amerikanen en latino's ligt verhoudingsgewijs nog hoger. Respectievelijk 27,4 en 26,6 procent van die bevolkingsgroepen leeft onder de armoedegrens.

En tot slot van dit overzichtje: In Nederland leeft één op de negen kinderen in armoede. Steeds meer kinderen raken in armoede doordat hun ouders de maandelijkse rekeningen niet meer kunnen voldoen. Verwacht wordt dat het aantal kinderen in armoede steeds meer zal stijgen door de hogere lasten waarmee de bevolking ieder jaar te maken krijgt. Kinderen die in armoede leven zitten vaak niet bij een (sport)vereniging en kunnen geen verjaardagsfeestje geven. Ook worden deze kinderen vaker gepest op school omdat ze in tweedehands of merkloze kleding rondlopen. Vaak merken de kinderen dat hun ouders verdrietig of boos zijn en voelen ze zich schuldig. Veel kinderen nemen een baantje en kopen van dit geld vaker eten voor hun ouders of extraatjes. Er zijn zelfs kinderen die moeten stelen om aan eten of kleding te komen. Veel van deze gezinnen halen hun voedsel bij de voedselbank. Maar ook de voedselbank raakt steeds meer in een crisis: er komen meer mensen voor meer voedsel en kleding aankloppen dan dat er binnenkomt.

Oplossingen voor de bovenstaande problematiek? Ja, die zijn er wel, en nee, die komen in elk geval niet via de stembus. Gezegend ben je met zo'n politiek systeem!