Laat ons feesten!

Het Paasfeest is nog maar net achter de rug of we maken ons weer op voor de volgende feesten: Koningsdag, dag van de arbeid, dodenherdenking, bevrijdingsdag. Maar wat vieren we dan eigenlijk. Het Pasen heeft de werkelijke betekenis allang verloren. Pasen is verworden tot een kinderfeest (eitjes zoeken) of een lekker lang weekend weg. Op Koningsdag vieren we echt niet de verjaardag van Zijne Majesteit, maar drijven we een lucratieve handel of zuipen we ons een stuk in de kraag. De dag van de arbeid is bij ons nooit een traditie geweest. En de organisatoren van 4/5 mei tenslotte hebben grote moeite om overeenstemming te vinden over het doel van deze vieringen.
Het mag duidelijk zijn dat de meeste feestvierders nauwelijks weet hebben van wat ze vieren. En als ze het echt zouden weten, is het de vraag of ze wel deel zouden willen uitmaken van dat feest. Maar wat we vieren is ook helemaal niet van belang. Dat we vieren is van belang. Het draait om het feest an sich. De essentie van het feest is namelijk het samenkomen; de ontmoeting met de ander. Bij het samenkomen ontstaat het besef dat we allen medereizigers zijn in de tijd. Wij allen zijn delen van het geheel. Bij het feest ontstaat er een ontmoeting met de ander en is het mogelijk om over de eigen grenzen heen te kijken. Hierbij wordt een belangrijke ontdekking gedaan; het bestaan van de fundamentele menselijke gelijkheid. Waar gelijkheid wordt gevonden ontstaat er ruimte voor nuance en begrip. Nuance en begrip worden hiermee (verrassend genoeg) radicale gedachten en de samenkomst/de viering/het feest wordt dientengevolge een revolutionaire daad. Dus daarom de oproep: Laat ons feesten!