Ton en tof

Sinterklaas is hier al lang geleden vervangen door de kerstman maar toch vieren ook de Finnen op 6 december een feestje. Hún feestje. 'n Hoogst exclusieve aangelegenheid waarop je je als buitenlander maar beter kunt vertonen met een zak over je hoofd. Onafhankelijkheidsdag.

Ruige Rita heeft me flink onder mijn duiven geschoten. Ik verdiende hier 'n centje bij door op scholen en in clubhuizen 'n aandachtig publiek te informeren over de Nederlandse kultuur. Ik verkocht daarbij geen praatjes over klompen en molens maar vertelde over verschijnselen als de kraakbeweging en “Hollanditis”. Over de dingen dus die ik overzee graag verbind aan Nederland en de Nederlanders. Dingen uit onze geschiedenis waarop ik heus wel een ietsiepietsie trots ben.

Eén van de hoogtepunten in mijn verhaal vormde tot nu toe het gebrek aan nationalisme onder de Nederlanders. Dat wij schromen met vlagvertoon, nauwelijks twee regels van het Wilhelmus kennen en geen uitgesproken Onafhankelijkheidsdag hebben. Voor de Finnen die werkelijk om de andere dag de vlag uithangen en om het andere woord de term “Fin” in de mond nemen – was het echt een ervaring om te horen dat anderen gewoon niet zo stil staan bij hun nationale identiteit, het integendeel een beetje eng vinden om daarmee te schermen.

Maar nu is er dus Verdonk met haar ton en sta ik aardig voor lul. Want je hoeft natuurlijk geen Fin met universiteit te zijn om te achterhalen waarover madam het heeft. De vraag is snel gesteld waar de afkorting ton voor staat en dan is er geen ontkomen meer aan. Ton is nu eenmaal geen afkorting voor internationale beeldspraak als Partij van de Arbeid of Volkspartij voor Vrijheid en Demokratie.* Ton is van hupsakee, de voetjes van de vloer voor de Vogeltjesdans, een Nieuw harinkje door de keel en een Volendammer kostuum aan voor op de foto.

Voor Finnen is het gesneden koek, die trots van Verdonk. Normaal voelt men zich al ontzettend tof maar op zes december gaat men hier helemaal uit zijn bol. 's Ochtends hijst men weer die vlag die net te rusten lag, 's middags is er 'n militaire parade en in de vooravond wanneer die vlag weer is gestreken, voorziet men de onder blinkend gepoetste hakenkruizen begraven Oostfrontstrijders van een kaarsje en een blommetje.

Tof is ook het aanbod op tv. Men herhaalt jaarlijks speciaal voor de jeugd 'n toespraak over waarden en normen van de aanvoerder van die Nazi-knechten. En 's avonds is er voor de volwassenen het Bal op het presidentiële paleis. De paar buitenlandse gasten op dat toffe feestje -waaronder vreemde diersoorten als de  Vluchtelinge van het Jaar(!)- komen altijd als blok binnen en dus in het bereik van de camera's net als het tijd is voor het onderbreken van de uitzending voor het journaal...

'n Ton? Daar stopten we toch vroeger types als Verdonk in, en dan maar rollen... Ter leering ende vermaeck. Iets voor koninginnedag...?