Europa gaat veranderen

De economische problemen in de grote Europese landen beginnen steeds meer op te spelen en de straat laat dat zien.

In Frankrijk zijn protesten uitgebroken die sterk doen denken aan 'de gele vesten' van een paar jaar geleden. 

Er is in Frankrijk niets veranderd: de protesten gaan om astronomische bezuinigen, tegen de achtergrond van (Amerikaanse) wapenleveranties ter waarde van miljarden aan Oekraïne op kosten van de Franse belastingbetaler, die Macron al jaren wil doorvoeren. 

Zijn vorige premiers (als laatste onlangs Francois Bayrou) sneefden echter allemaal op dit dossier. Er is sprake van een patstelling in de Assemblee, die alleen opgelost kan worden via nieuwe verkiezingen, het aftreden van Macron (wiens termijn in 2026 afloopt) of beide.

In de Duitse Bondsrepubliek is de malaise niet minder en ook daar speelt de steun aan de oorlog in Oekraïne een belangrijke rol: door het opblazen van de Nordstream (door de Duitse justitie toegeschreven aan Oekraïne!) pijplijn en de sancties tegen Rusland, zijn de energieprijzen meer dan verdubbeld voor de industrie, en dat vertaalt zich direct in exportcijfers.

De grote coalitie (CDU/CSU & SPD) staat er in de peilingen zo slecht voor dat verkiezingen waarschijnlijk 'regime change' (AFD) zouden opleveren. 

Tot slot Engeland (het "VK"), waar de Labour-regering in zwaar weer zojuist haar vice-premier moest lozen, na een schandaal van belastingontduiking. Niet best, met gemeenteraadsverkiezingen in mei volgend jaar. Natuurlijk, er kan nog veel veranderen in het electorale spel, maar de kans dat dit een overwinning oplevert voor Reform UK, de partij van Nigel Farage, is niet denkbeeldig.

Wat is ons land dan rustig, met het CDA dat teruggeschreven is naar de macht door onze media, waar anderen (Yesilgoez) zijn afgeserveerd. Wilders met zijn extreme VVD-loot lijkt te zijn afgeserveerd en buiten spel te staan in een komende kabinetsformatie. 

De langzame terugtrekking van Washington uit Europa kon natuurlijk niet zonder gevolgen blijven, maar dat dit het laatste zetje richting populistische regeringen zou opleveren, hadden de neocons niet verwacht. Net nu Brussel 800 miljard heeft gestoken in onze voorbereiding op oorlog met Rusland in 2028 (Sir Keir Starmer) of 2029 (volgens de Duitse minister van Oorlog Pistorius).

Stel dat in belangrijke Europese landen Oekrainekritische regimes aan de "macht" (de werkelijke macht is in handen van het kapitaal) komen. Kunnen koningin Ursula, Kaja Kallas en de rest van het Brusselse zooitje dan gewoon doorgaan met de oorlogsvoorbereidingen?

Dat wordt de hamvraag. 

Ons land doet gewoon mee natuurlijk. Er zijn hier te lande geen belangrijke anti-oorlogskrachten meer.

De verkiezingen volgende maand gaan over niets.