De lenteboerka

Het gaat nergens over, dacht ik eerst, die discussie over boerka’s. Ik zie zelden een boerka op straat, terwijl ik toch in een deel van het land woon en werk waar je ze –gezien de bevolkingssamenstelling – veelvuldig zou verwachten. Maar naarmate de discussie oplaait zie ik ze steeds vaker. Opstandige pubermeiden die zich hullen in onhandige gewaden. En geef ze eens ongelijk. Hoe kan je je vandaag de dag beter afzetten tegen de gevestigde orde dan je als islamiet te kleden?

Ciska Dresselhuis, die haar gezicht altijd verbergt onder een dikke laag make-up (om aan het door mannen opgelegde schoonheidsideaal te voldoen) vindt het verhullen van je gezicht vrouwonderdrukkend. En om een of andere reden wordt zij altijd van stal gehaald als er een feministische visie gepresenteerd moet worden in de media. Alsof dat damesblaadje van haar nog iets met visie te maken heeft, het bevestigt normen die in de Libelle ook allang gemeengoed zijn.

Ik vind hem wel mooi, die Boerka. Niet met zo’n gaasje voor je gezicht, want ik vind het inderdaad prettig om iemand in haar gezicht te kunnen kijken. Maar die met een gaasje heb ik in Nederland nog nooit gezien. Wat ik ook niet mooi vind is de helemaal zwarte boerka. Die doet me denken aan de Calvinistische lakense pakken op zeventiende-eeuwse schilderijen. Zwarte boerka’s vertegenwoordigen een vreugdeloze zwarte kousen-Islam. Maar de zachtroze en lila gewaden die het vrome meisje in mijn straat draagt zijn heel elegant en eerlijk gezegd heel sexy. Vooral door het gebruik van zachte dunne stoffen. Ze is net een fee, dat meisje.

Laten we het daar eens over hebben, dames. Hoe mooi de islamitische mode is. Toen Ella Vogelaar haar jurk voor koninginnedag bij een islamitische ontwerpster liet maken had iedereen er iets over te melden, maar niemand zei dat die jurk haar heel goed stond. Zowel qua kleur, qua stof (ruwe zijde) als qua snit. En dat wil wat zeggen bij Ella, die vaak niet bepaald een toonbeeld van elegance is.

Inmiddels heeft de discussie zich verlegd naar het handenschudden. Ik heb een paar vriendinnen gevraagd of ze zich beledigd zouden voelen als een man hen geen hand gaf. Over het algemeen was de reactie, dat ze er prima mee konden leven mits ze op een andere respectvolle manier begroet zouden worden.

Er zijn variaties mogelijk in het menselijk gedrag. Zolang ze een verrijking zijn, moeten we er niet over zeiken.