Lezen mensen nog wel, deel II

Wie mijn vorig stukje heeft gelezen, weet dat ik me afvroeg of mensen nog wel lezen. In Zweden ben ik voorzitter van een lokale buurtvereniging en had een boekenverkoop georganiseerd waar niemand kwam kijken. Ondanks de advertenties en de affiches in elk flatgebouw, moest ik concluderen dat mensen gewoon niet meer lezen. Information overload. Er kan niets meer bij, tenzij je het door hun strot duwt.

Maar iemand anders in de vereniging kwam met een ander idee: laten we een dagreis organiseren naar Ullared, een dorp met een groot winkelcentrum, twee uur rijden hiervandaan, waar de onderbroeken en de flessen Cola een paar Kronen goedkoper zijn. Je doet maar, maar zonder mij deze keer. Dus wat later hingen er in alle flatgebouwen de aankondiging. Binnen anderhalve dag was de bus volgeboekt. Zie je wel, de mensen lezen toch, werd mij verteld.

50 mensen gaan op 1 december 2 uur in de bus zitten, een uur in de rij om het shoppingparadijs binnen te komen, en zeker weer een paar uur om eruit te raken, en dan weer 2 uur terug op de snelweg naar huis. Boeken zullen ze wel niet kopen, maar ze kwijlen bij het idee om hun kerstinkopen zo goedkoop mogelijk te gaan doen. In Zweden moet je niet raar kijken als in een familie een aantal personen dezelfde cadeaus krijgen. Ze zullen er trots bij zeggen dat het in de aanbieding was.

Afgelopen zaterdag was het Internationale Buy Nothing Day, wat zelfs aandacht kreeg in de grotere kranten. Helaas moest een voorzitter van het Zweedse Industrie en Handel  in een telegraafachtige krant erop reageren dat shopping de wereld beter maakt en minder armoede brengt en dat het onbeschoft is om tegen veel consumeren te zijn. Het BNP is de draagkracht voor alle welzijn blijkbaar.

Het feit dat we duizenden malen meer produceren dan we kunnen kopen en als vuilnis wordt gedumpt, wordt voor het gemak maar overgeslagen. Mensen kopen niet wat ze nodig hebben, ze kopen wat ze denken nodig te hebben. En die gedachten worden de hele tijd in je hoofd geprent. En dan moet je het wel gaan geloven en zit je voor je het weet in een 2-uur lange busrit naar een shoppingcentrum omdat je de wereld beter wilt maken, en omdat je er rijker van wordt. George Orwell rolt in z'n graf.