Werk en arbeid

Woensdag mailde ik een vriend, waarvan ik wist dat hij op zijn werk zat: sommigen moeten werken, anderen kijken naar de Waalse Pijl. Flauw, heel flauw. Temeer omdat ik zijn werk zeer waardeer: hij houdt de boeken bij voor de creatievelingen in de stad. Ik werk niet. Nou, nee, ik werk natuurlijk wel. Ik schrijf, onder andere mijn dagelijkse weblog en die wordt druk bezocht, dus op die manier draag ik ook mijn steentje bij.
Maar met dat webloggen verdien ik niets, ik laat me onderhouden door de gemeenschap. Al heel lang, sinds 1982. In 1982 werkte ik als jongerenwerker in een van de moeilijke wijken van de stad. Ik raakte overspannen en belandde in de ziektewet. Terwijl ik in de ziektewet zat, kreeg ik ontslag. Dat heb ik aangevochten bij het arbeidsbureau, maar hullie kregen gelijk. Nou, dan maar de WW in. Mis. De betreffende instantie weigerde te betalen, omdat ik tijdens het gedoe niet gesolliciteerd had. Hallo? Als ik tijdens die ontslagprocedure was gaan solliciteren zou dat een soort van instemming zijn? Maar nee, geen WW, ik kon meteen naar de sociale dienst. Goed, best, als jullie het zo willen...
Sindsdien wijd ik mij aan het lezen en schrijven, iedereen mag gratis meegenieten. Let wel: sinds 1982, er is geen bloemetje gekomen van de gemeente bij mijn 25-jarig jubileum. Tegenwoordig niet meer in de bijstand, ik zit in de WAO, en nee: dat is niet gefaket. De Waalse Pijl is overigens gewonnen door de Luxemburgse held. Zondag, Luik-Basternaken-Luik, is iedereen welkom. De buurtsuper is open, dus als er iets gehaald moet worden.