Over poten en potten

Het is toch wat, buurvrouw. Dan is het inmiddels 2012, we hebben het gehaald, en dan wordt er nog steeds binnen de grote wereldreligies op homoseksuelen gezeken. Natuurlijk niet letterlijk, zoals Amerikaanse militairen dat doen: zich met zijn vieren rond enkele doodgeschoten Talibanstrijders opstellen, de rits openritsen en op die doden gaan staan pissen. Mark my words: binnenkort zal de maatregel worden ingevoerd dat iedere militair op 'missie' bij de poort zijn mobieltje en andere uitwassen moet inleveren. Want van praktisch alles zijn er tegenwoordig du moment beelden en dat kan je als oorlogvoerende natie niet hebben. Wat als er al mobieltjes zouden zijn geweest tijdens de Politionele Akties in een zich losmakend Indonesië? Enfin.

Alle ongein rond homoseksualiteit hou ik niet bij, een mens kan wel aan de gang blijven, ik behoor niet echt tot de doelgroep, maar die gaat me wel zeer aan het hart, en verzamelen vind ik meer iets voor anderen. In de islamitische hoek: er waren wat imams die meenden dat homo's van de hoogste flat gegooid moesten worden. (Wat als een van mijn katten daar toevallig onder loopt?) In landen waarbinnen een strenge islam heerst en regeert kun je je geaardheid maar beter onder stoelen en banken steken: al je lusten afplakken en in beton gieten, dan kom je er misschien zonder kleerscheuren vanaf.

Aan de christelijke kant is net het schandaal naarbuiten gekomen dat zorgverzekeraars betalen voor een therapie waarbij homoseksuelen van hun geaardheid worden 'genezen'. Want het is een ziekte in je hoofd, het wordt ook geen geaardheid maar gerichtheid genoemd, waarvan je kan herstellen. Dat gebeurt bij de organisatie Different, een erkende instelling op het gebied van geestelijke gezondheidszorg. Het is onderdeel van de orthodox (lees: fundamentalistische) christelijke organisatie Tot Heil des Volks. Ooit had ik die naam al gehoord, Tot Heil des Volks, en meteen gedacht dat het iets volksverheffends van de linkse parochie was. Niet dus, erger dus.

En dan is er net weer een opperrabbijn/zakenman, Aryeh Ralbag, overheen gekomen. Ook de derde monotheïstische wereldreligie werpt zich, nog maar eens, in de strijd. Samen met een aantal gelijkgestemde schriftgeleerden heeft hij de verklaring de wereld ingestuurd dat homo-zijn een ziekte is. Met Thora-kleppen op. Ze doen het allemaal, de extremisten, met hun Boek, of het nou de Thora, de Koran of de Bijbel is, brullen en zwetsen: dat mag niet van god! want het staat in dit boek en dat heeft hij zelf geschreven of minimaal geïnspireerd en als je daar niet naar leeft ben je verdoemd. Nog steeds, buurvrouw, anno 2012. 'Slechts weinigen...' dat heb ik dan weer uit mijn christelijke opvoeding meegekregen. 'Slechts weinigen zullen het koninkrijk des heren...' Ik dacht al snel: slechts weinigen? Wat zal ik me druk maken.