Carriereplanning

Na een lange dag werken plof ik thuis neer op de bank. Terwijl ik bedenk wat ik zal koken zap ik een beetje rond. M'n lichaam werkt nog een beetje traag en stroef. Ik denk dat het nog door de vakantie komt. Net een weekje naar Berlijn geweest, de stad verkennen, samen met een aantal toeristen in een dubbeldekker alle bezienswaardigheden bekijken, in de rij staan bij Checkpoint Charlie, van achter een hekje naar de laatste restanten - nog niet aan toeristen verkochte - Antifaschistische Schutzwall kijken. 

Wanneer je na een week vakantie weer aan het werk gaat is dat typisch zo"n moment dat je over jezelf gaat nadenken. Doe ik wel het juiste werk? Wordt het niet tijd om 'iets anders' te gaan doen, tijd voor een carrièreswitch? Tegelijkertijd denk ik aan de zekerheden die mijn huidige baan mij biedt. Niet onbelangrijk in deze onzekere tijden.  

Terwijl ik dit overpeins zap ik langs RTL Boulevard en eerlijk is eerlijk, wat een fantastisch programma is dit! Snelle televisie, gezellig en het gaat nergens over. Ideaal om je hoofd na een lange vermoeidende dag tot rust te brengen. Het programma brengt een vlotte reportage over een of andere modeshow in Amsterdam. Eerlijk gezegd heb ik nooit zo veel op met kunstenaars. Ik zal er wel te simpel voor zijn, maar meestal vind ik kunstenaars verwende en elitaire niksnutten. Deze ontwerper trekt echter meteen mijn aandacht. Hij vertelt voor de camera"s hoe zenuwachtig hij was voor de première. Zijn werk wordt als vooruitstrevend beschouwd en naar eigen zeggen schuwt hij de controverse niet. Maar het maakt deze rebelse ontwerper niks uit, hij is namelijk anti-establishment vertelt hij op ondeugende toon. Einde item. 

Ik zap door naar Het journaal op 3 in 60 seconden. Terwijl Eva Jinek vluchtig haar knoopjes goed doet, start een kort item over Geert Wilders. Vol trots houdt onze troetel-Limbo een vlammend betoog dat de elite maar eens onder haar eigen Haagse kaasstolp uit moet komen, eens flink het mes in haar eigen linkse vlees moet zetten en zich bezig moet houden met de belangen van de gewone man. Nu weet ik niet hoe gewoon ik ben als heftruckchauffeur, maar het is wel taal naar mijn hart. Wilders gaat door, hij is niet bang om de elite te waarheid te vertellen en haar waar mogelijk te bestrijden. Baf, en die zit! Want als één iemand kan weten hoe vre-se-lijk fout de Haagse kaasstolp is of hoe links ambtenaren wel niet zijn is de Beethoven van Venlo het wel. Voormalig medewerker van de Ziekenfondsraad, Sociale Verzekeringsraad, beleidsmedewerker van de VVD-fractie. Die Geert weet donders goed waar hij over praat. Vroeger hadden we Pim Fortuyn nog. Die kon er ook wat van. Was in het verleden directeur van de OV-studentenkaart, hoogleraar, adviseur bij diverse gemeentes, de Kamer van Koophandel en wat al niet meer. Gewapend met deze anti-establishment achtergrond trok ook hij ten strijde om de elite in Nederland te vuur en te zwaard te bestrijden.

Een nobele taak naar mijn bescheiden mening, maar toch kan niet iedereen zich hier in vinden. De elite zelf bijvoorbeeld. Enige tijd geleden pleitte Guusje ter Horst voor een opstand van deze elite. Nu had ik al weinig affiniteit met de voormalig burgemeester van mijn mooie Nijmegen, maar met dit soort retoriek kan ik erg weinig. Misschien is Ter Horst weer naar een borrel geweest en heeft ze te diep in het glaasje gekeken, maar ik pruim dit soort taal niet.

"Neuk het systeem”, riep Theo Maassen al in 1996 met een vooruitziende blik. Dat soort taal is al beter te pruimen. Het moet maar 'es afgelopen zijn met de elite, het systeem, de linkse ambtenarij en al die andere overbetaalde niksnutten. Het wordt tijd dat de waarheid gewoon gezegd kan worden en dat we in opstand komen tegen de Haagse kaasstolp. Terwijl ik dit schrijf denk ik bij mezelf, "valt daar geen goede boterham in te verdienen?”. Wellicht wordt het toch maar eens tijd voor een carrièreswitch.