Mogelijke routekaart naar vrede op Koreaans schiereiland

De Verklaring van Panmunjom (27 april 2018), ondertekend door de leiders van Zuid- en Noord-Korea, opende de weg naar vrede op het Koreaanse schiereiland en onderhandelingen over denuclearisering tussen de Verenigde Staten en Noord-Korea. De Trump-Kim top worstelt met het overleven van onverenigbare definities van denuclearisatie door Washington en Pyongyang.

Het Amerikaanse beleid roept op tot onvoorwaardelijke "volledige, verifieerbare, onomkeerbare ontmanteling" van Pyongyang's gehele kernwapenprogramma en arsenaal. Noord-Korea gaat daar tegenin met "denuclearisatie van het Koreaanse schiereiland", wat historisch impliceert dat de ontmanteling van zijn eigen wapenprogramma afhankelijk is van Amerikaanse veiligheidsgaranties, opheffing van de uitgebreide afschrikking van de VS voor Zuid-Korea, vermindering en terugtrekking van Amerikaanse troepen van het Koreaanse schiereiland, en een einde aan de militaire alliantie tussen de VS en Zuid-Korea.

Zelfs als de diplomatie na de noodbijeenkomst van Moon en Kim op 26 mei en het bezoek van Kim Yong Chol in de VS weer op het goede spoor komt, is de mislukking van de onderhandelingen de meest waarschijnlijke uitkomst. Maar volgens sommige analisten onderschatten velen de waarschijnlijkheid van een alternatief resultaat: een compromis waarbij Noord-Korea een klein (verifieerbaar beperkt en afgetopt) nucleair arsenaal van ballistische raketten met niet-intercontinentaal bereik behoudt in ruil voor een combinatie van ontmanteling van de kernwapenproductiecapaciteit, een stop op de productie van lange afstandsraketten, non-proliferatiebeloftes, het hierboven genoemde vredesregime (inclusief een formeel Koreaans vredesverdrag en Zuid-Noord verzoening), diplomatieke normalisatie, en economische maatregelen zoals sanctiebeperking, hulppakketten en internationale investeringen.

Een dergelijke deal, die niet voldoet aan de huidige eisen van Washington voor volledige denuclearisatie, kan best eens een realistische uitkomst zijn. De Verenigde Staten hebben beperkte invloed om dat grotere doel te bereiken, en het compromis verwijdert een bedreiging voor de VS. De grote winnaar in een dergelijk scenario zou China zijn.