Skip to main content
  • 24 april 2018

Ine Veen

JoopFinland

Haar eerste biograaf, Adrian Stahlecker, schreef ook een boekje onder de titel Hitlers kunstenaarsziel. Welkom dus in het wereldje van half of geheel mislukte dan wel reeds lang uitgerangeerde artiesten met een zwak voor Hadjememaars en politieke blindgangers.

De zwarte gaten in Veens leven zijn eenvoudig te detecteren. Ze ambieerde een loopbaan als balletdanseres maar eindigde bij de operette. Ook als actrice ging het alleen maar naar beneden. Een rol in de fameuze verfilming voor televisie van het werk van Louis Couperus kreeg geen follow-up. Integendeel, de iets oudere Nederlander herinnert zich Veen feitelijk alleen maar als het mokkel dat in Blue Movie, van Wim Verstappen en Pim de la Parra, een nummertje maakte met Hugo Metsers. Als was het om te boeten voor deze zeg maar soft porno-rol ging Veen daarna verder in de stukken die Willy van Hemert voor de NCRV maakte.

Het ressentiment was tegen die tijd al gevoeglijk gezaaid in de kunstenaarsziel van Veen. Ze trok zich samen met haar partner Jean Thomassen terug in een dorp in Noord-Holland en legde zich erop toe om al dan niet samen met hem genoemd en vooral gekiekt te worden in haar lijfblad De Telegraaf, in de beruchte rubriek Prive van Nederlands eerste riooljournalist Henk van der Meijden.

Rond de eeuwwisseling kon Veen haar frust en verbittering gaan spiegelen in die van Pim Fortuyn. Ze kan niet schrijven, maar vond in 2007 Uitgeverij Aspekt bereid om het zowel wat stijl als wat inhoud betreft wanstaltige boek Moord namens de `Kroon`? uit te brengen. Per slot van rekening had deze printer on demand ook het Hitlerwerkje van Veens biograaf al op de markt gezet. En voor wie bekend is met de werkwijze van Aspekt zal het niet als een verrassing komen dat, nadat het duo Veen-Thomassen al voor financiering van het boek was opgedraaid, de uitbaters van het firmaatje, Perry en Wijnand Pierik, het stel ook nog es een proces aan de broek deed dat haar twintigduizend euro lichter maakte.

Veen heeft niets geleerd van het sneue einde van haar idool. En ook niet van de vernietigende kritiek op wat zij over hem schreef. Ze heeft blijkens haar website een boek opgehoest met de titel Wilders en Fortuyn, met de ondertitel Beschermers van Nederland. En over haarzelf is weer een biografie verschenen, deze keer geschreven door Thomassen. Doek op voor een echte ster heet het ding, met een voorwoord van Henkie Prive. Het wordt uitgegeven door U2Pi BV in Den Haag.

Onthullingen uit het mysterieuze leven van Ine Veen luidt de vandermeijdeniaanse ondertitel van het werk. Een ruksessie van mensen die elke dag in elke tabloid willen maar hun nietszeggendheid verkopen als mysterie. Extreem rechts in de polder, dat is Snip en Snap maar dan nog net niet dood. Veen was de grote afwezige tijdens de presentatie van de biografie en schijnt haar geraaskal over marokkaanse tasjesdieven en in lelijke vrouwen veranderde ongezonde mannen momenteel gaar te stoven in een barak achter haar huis.

Stuur haar een taart. Met een aardige attentie erin...

JoopFinland