Loopgraven en oorlog? In Idlib lachen ze zich een slag in de rondte

In Europa hebben ze het over oorlog en loopgraven. Wat is daar aan de hand en niet alleen in Europa maar in de gehele wereld? Er waait een virus rond, een virus dat met name oudere mensen met onderliggend lijden treft. Men moet binnenblijven, 11/2 meter afstand houden, handen wassen, in ellebogen niezen, geen katoenen zakdoeken gebruiken en vooral geen handen schudden. Scholen, restaurants en cafés gingen dicht. Verplegend personeel kreeg op een avond een applaus en  helden aan het front genoemd. Elk reclameblok bestaat niet meer uit reclames voor wasmiddel, ijsmerken, Coca-Cola of nieuwe films maar uit bedrijven die zichzelf aanprijzen als zijnde goed voor de samenleving, die de samenleving draaiende houden, die hun medeleven uitspreken maar vooral ‘wij zijn ook belangrijk’. Ard van der Steur -u kent hem nog wel, die man van de VVD, voorzitter van de Nederlandse Veiligheidsbranche- hoor je dagelijks in de huiskamer zijn personeel aanprijzen die in tijden van corona mensen veilig laat winkelen. De koninklijke keurslagers die hun waar aanprijzen en zeggen dat je nu lokaal moet kopen, LTO Nederland die met een grafstem boeren steunen en laten horen dat zij in deze moeilijke tijd zorgen voor melk, kaas, eieren, groenten en bloemen. Bloemen die wij weer aan het zorgpersoneel geven als dank voor hun harde werk. Van mijn werkgever heb ik een doosje met kleine versnaperingen gekregen, kleine versnaperingen als dank voor geleverd werk. Geleverd werk aan de frontlinie.

Bouwmarkten draaien overuren, kringloopwinkels kunnen de toestroom van goederen niet meer aan, bloembollen worden vertrapt door dagjesmensen. Geen van de bezoekers hoeven zich bang te maken dat hun huis, familie of dorp gebombardeerd wordt, geen energie of voedsel meer heeft.

Stel je voor je woont in Idlib. Burgers die niet kunnen winkelen, die constant omhoog moeten kijken of er drones of vliegtuigen aankomen die hun bommen droppen. Artsen die bang zijn om gebombardeerd te worden tijdens het opereren van gewonden. Kinderen die verbrand zijn door bommen, kinderen die geen ouders, broers of zusjes meer hebben. Huizen die geen veilige haven meer zijn, waar vanaf daken geschoten wordt, waar geen benzine meer te krijgen is om je tank mee te vullen en te vluchten. Te vluchten naar ... Wie het weet mag het zeggen. Wij hebben het allemaal al zo slecht in Europa en wie krijg je binnen als je vluchtelingen toe laat.

Deze echte oorlogsslachtoffers kunnen geen kant op. Kunnen geen bingo in straten met 11/2 meter afstand houden of met hoogwerkers ludieke acties organiseren. Moeten naar de markt ondanks de angst voor bommen op de markt en als de hulpverleners aangesneld komen, de volgende bommen gedropt zullen worden. Geen applaus voor deze hulpverleners. Samenscholing, sporten met meer dan 3 mensen, ordehandhavers en boetes omdat men de gemeenschap in gevaar brengt. Intensive care kunnen de zieken niet aan, kunnen de mensen met afgerukte ledenmaten niet meer zien, kunnen de geur van verbrand vlees niet meer ruiken, kunnen de tranen van ouders niet meer drogen.

Hoeveel ziekenhuisbedden zullen ze hebben in Idlib, hoeveel bedden hebben ze in heel Syrië of in andere oorlogsgebieden? Ik ga even niet in op ziekenhuisbedden of artsen in arme landen, in Afrika, Azië, wil het relateren aan de woorden: oorlog met, loopgraven en frontlinies.

Op de Belgische televisie was er een minutenlang blok over kinderen, kleinkinderen, volwassenen die zwaaien naar ouders, oma’s en opa’s. Die hun zelfgemaakte knutselwerk lieten zien. Ja, het zijn barre oorlogstijden. Geen vatenbommen op deze kinderen maar kushandjes via de buis.

Geen dictator die voor de staats tv vraagt om vol te houden, samen kunnen wij dit, samen door de oorlog, de alles vernietigende oorlog.

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/ziekenhuis-in-aleppo-getroffen-door-vatenbommen~b9ce6d8e/

Idlib kent andere problemen, kijk eens naar de film ‘For Sama’. https://www.idfa.nl/nl/film/a0ab75d7-8177-404b-8a39-4f8e53bcf252/for-sama

Ik wil zeker deze wereldwijde pandemie niet bagatelliseren, ik pleit alleen voor een ander taalgebruik, taal die recht doet aan een alles vernietigende oorlog.

Jose van Leeuwen