Dope

Mijn jongste kat heb ik Kat genoemd. Kat, mooie naam voor een kat. Ze is vernoemd naar een prachtige, wijlen vrouw die ik enkele malen heb mogen ontmoeten. Kat, de naamgeefster, was net als Kat, de kat, een mooie meid toen ze jong was. Kat, de kat, is dat mutatis mutandis want nog jong. Kat, wijlen Kat, is altijd vrijgezel gebleven. In de jaren vijftig werkte ze bij de BVD en ze heeft vooral in voormalig Nederlands Indië huis gehouden. Ze heeft me foto‚s laten zien van de jolige club die ze daar vormden. Maar het was toen al een lieve, oude vrouw. Ik heb haar daar niet op aangesproken.

Jawel, Bontebal gaat met iedereen om. En zo kom ik op het volgende.

Vrijheid, blijheid. Ken je de term. Natuurlijk ken je de term. En ook: Leve de vrijheid! Want vrijheid, dat willen we allemaal. We streven ook allemaal naar vrijheid en daar gaat het meteen mis. Nee, nee, ik ga het niet hebben over mensen die tachtig uur per week voor een baas werken om hun vrijheid te kopen. Huisje in Frankrijk, twee keer per jaar er twee weken naar toen, en dan weer werken om die vrijheid te kopen. Er worden mensen met vagere klachten opgenomen.

Vrijheid: kunnen doen en laten wat je maar wilt. Waar het fout gaat is dat veel mensen alleen aan zichzelf denken. Míjn vrijheid. Maar ware vrijheid is toch ook vrijheid voor de anderen? Dat je in jouw vrijheid anderen vrijlaat? En zo kom ik op dope.

Op mijn weblog verklaarde ik me solidair met de lieden die zich verzamelen onder de naam Moedige Moeders. Dit zijn vaders en moeders met een kind aan de dope. Die zich verzamelen, die ouders, om ervaringen en strategieën uit te wisselen. Ik ben geen ouder, ik ben wel ouder maar geen ouder, maar ik ken het probleem uit mijn omgeving. Vanuit het hele land kwamen die mensen in het bosrijke Den Haag bij elkaar en een vriendin had mij gevraagd: wil je komen voordragen. Even lucht tussen alle gesprekken, even een komische noot.

Je wilt niet weten, natuurlijk wil je het wel weten, hoeveel shit ik over me heen heb gekregen op mijn weblog. Dat een oud anarchist, en al die christenen... Meneer, mevrouw: ouders die met de handen in het haar zitten. En christelijk? Er wordt vanuit religieuze hoek aan junkopvang gedaan. Van coke naar God. Goed hoor, dat je mensen van de zooi af helpt, maar van coke naar God: van de regen in de drup. Er was een Haags dominees echtpaar die junks opvangen. Midden in de discussie stak de vrouw haar vinger op: mag ik even? Tuurlijk. Jezus! zei ze. Als we de verslaafden in contact brengen met Jezus... En je zag een golf door de zaal gaan: Jezus! Op de melodie van: kut op, joh!

Weet je, ik weet het ook niet. Kinders die hun vrijheid in dope vertalen wonen hun ouders uit. Ontnemen hun ouders de vrijheid. Alles maar vrijgeven? Laten we er nog eens goed over nadenken.