Op het scherpst van de schede

In Frankrijk, waar ik al jaren woon, is de me-too discussie net als waar dan ook een belangrijk en serieus item. Zoals iedereen heb ik er m'n hoofd over gebroken. Ik ben een man en heb vanaf het begin gemengde gevoelens gehad bij deze discussie. Wat kan nog, wat kan niet meer. Je wordt er onzeker van. Je voelt je er onbehaaglijk bij. Want, zo was mijn redenering, en zo is hij nog steeds: het gaat hier om seksualiteit. En seksualiteit is een dermate open terrein, zo fundamenteel, van zoveel kanten te benaderen, dat een algemene veroordeling van de mores niet legitiem is. Mijn belangrijkste argument was (en is nog steeds) het volgende.

In de seksualiteit gaat het niet specifiek om man of vrouw. Het gaat om lichamen en om de mens in dat lichaam. Het gaat in de seksualiteit om object en subject. Ieder mens…. en ik benadruk dat gegeven... wil niet alleen behandeld worden als subject... maar zich ook object voelen. Een mens is beide. Zoals gezegd, het geldt zowel voor de man als voor de vrouw. Met zekerheid is in de loop van de eeuwen de rol van de vrouw tot die van object gedegradeerd. Desalniettemin neemt dat niet weg dat op individueel existentieel niveau, op ieder willekeurig moment, de wens tot object (van verlangen) gemaakt te worden kan opduiken.

Persoonlijk vind ik het bijvoorbeeld helemaal niet zo erg als een vrouw tegen me zegt, dat ik een lekker ding ben. Of als mijn lichaam door haar gebruikt wordt. Integendeel, ik voel me bevestigd in mijn eigenwaarde. Het feit dat dit vrouwen veel te vaak gebeurt leidt uiteraard tot scheefgetrokken verhoudingen. En het lijkt inderdaad dat de me-too discussie vooral deze scheefgetrokken verhouding aankaart. Volledig terecht. Al schrijf ik deze laatste twee woorden bijna plichtmatig, omdat je tenslotte begrip moet tonen voor de gerechtvaardigde pijn die vrouwen hebben geleden en nog steeds lijden.

Nu was er zojuist op de franse radio een programma waarin een vrouw aan het woord kwam die onderzoek had gedaan naar wat een 'fille cool' is. Dus wat een cool meisje of coole vrouw is, gezien zowel vanuit zichzelf als ook door de buitenwereld. Die vrouw vertelde dat een cool meisje of coole vrouw, vrouwen of meisjes zijn die alles doen waar ze zin in hebben. En dat werd met name geprojecteerd op seksueel gedrag. Mijn vrouw, die dat gehoord had, kwam onmiddellijk naar me toe en ze : hier klopt iets niet. Dat is onrechtvaardig. Als vrouwen nu ineens alles mogen en er hoog van opgegeven wordt dat ze zo vrij zijn, hoe zit dat dan met de mannen ? Als die ook eens alles zouden mogen wat ze willen. Dit in het licht van de me-too discussie. Tja, wat moeten we dan doen? Moeten we die meisjes en vrouwen dan ook een gedragsverbod gaan opleggen?

Op zich een interessante vraag. En toch had ik zo iets van: tja, om jongens en meisjes of mannen en vrouwen nu over één kam te scheren, ik weet het niet. Ergens is die me-too discussie toch op gebaseerd, het gaat toch om onderdrukking? Maar welke onderdrukking? Het moet om iets heel fundamenteels gaan gezien de extreme emoties die er mee gepaard gaan, zo fundamenteel, dat mensen nauwelijks meer begrijpen waar het nou eigenlijk om gaat. Toen begreep ik wat me nou de hele tijd dwars had gezeten. Waarom ik me zo onbehaaglijk bij die discussie voelde. Wat er nou eigenlijk van begin af aan als een onuitgesproken zweem over die hele discussie heen ligt.

Dat is de AARD van de handeling die in de seksualiteit noodgedwongen tot uiting komt: De Penetratie. De penetratie is een indringen in de intimiteit van een ander. De penetratie is in z'n diepste wezen een vorm van verkrachting. Daarom is het volledig gerechtvaardigd dat vrouwen wél alles mogen doen waar ze zin in hebben en is het niet gerechtvaardigd dat mannen alles mogen doen waar ze zin in hebben. Daarom is het ook cool dat vrouwen doen waar ze zin in hebben en zeggen...deze aantasting IN m'n intimeit laat ik toe... wil ik. Je mag het niet zeggen, maar vrouwen zijn in de seksualiteit kwetsbaarder, fundamenteel kwetsbaarder dan mannen. Daarom is die discussie dus ook een goede discussie, als we maar weten waarover we het hebben. Dat het in die discussie niet om welke willekeurige versierpoging dan ook maar gaat, maar om een verschil. En dat zowel mannen als vrouwen hun weg moeten zoeken in hun dualistische aard van zowel subject als object te zijn, in fantasie als in realiteit.

Let's be free.