ID plicht dient enkel repressie

„Toen kwamen ze mij halen, en er was niemand meer om iets te zeggen." (Martin Niemöller)

„Altijd weer die vergelijking met de Tweede Wereldoorlog!" morde journalist Frénk van der Linden in het TV programma 'Wat Nu?' op vrijdag 10 augustus, en verkondigde daarop dat Werkgroep Stop Deportaties moet worden verboden vanwege de naam.
In het programma werd gediscussieerd over de ID plicht. Aanleiding was het feit dat het weigeren te voldoen aan de ID plicht twee activisten op vreemdelingendetentie was komen te staan. Overigens waren zij niet de eersten.

„Maar de ID plicht geldt toch voor iedereen?" Ja. Maar het wordt niet van iedereen verlangd! En zoals wel vaker roepen rechercheurs tijdens verhoren, journalisten tijdens interviews en alle brave burgers met hun papiertje op zak: „Je hebt toch niets te verbergen?" of „Ben je niet trots op wat je doet?".
Dat brengt me terug op de uitspraken van Niemöller en de verfoeide vergelijkingen met WO II. Weet niemand dan meer wat er gebeurde met al die opgeslagen identiteitsgegevens, hoe deze werden gebruikt om mensen vanwege hun overtuiging, religie of seksuele voorkeur te kunnen vervolgen tijdens WO II? Mensen die trots waren op hun identiteit, hun mening, allemaal geregistreerd, allemaal vermoord. Het gevolg van de gedachte dat ze niets te verbergen hadden.

Waarom zou een mens zich moeten laten identificeren en registreren? Wat bezielt toch al die mensen die dat zo vanzelfsprekend vinden?
AIVD en politie doen er alles aan activisten te identificeren en in kaart te brengen. Zo werden onlangs bezoekers van een Animal Rights Gathering in Appelscha op hun ID gecontroleerd. De meest krankzinnige wetten tegen terrorisme (dreigen te) worden aangenomen. Al vanaf het begin wordt de ID plicht gebruikt om mensen zonder papieren op te jagen. Nog maar kort geleden scheidde de politie tijdens een razzia in Amsterdam Zuid-Oost blanken van de rest, onder valse voorwendselen.

In het geval van de twee ID weigerende dames die tenslotte in het uitzetcentrum Schiphol Oost belandden, ging het om activisten tegen dezelfde vreemdelingenwet die juist hen nu gijzelde. Een wet die mensen rechteloos maakt wanneer zij eraan worden onderworpen. Ze draait simpelweg de bewijslast om. Zwijgrecht heeft de verdachte ineens niet meer.
Maar natuurlijk, de verdachte is immers geen verdachte meer, maar 'vreemdeling'! Dat is veel ernstiger dan verdachte van een misdrijf. Je kunt er langer dan een jaar voor worden opgesloten zonder te weten wanneer dat ophoudt.

Het overkomt zoveel mensen, dagelijks, continu. Ze hébben niet eens een paspoort om te tonen. Ze vallen niet te registreren. En terecht. Wie vreest voor deportatie naar een land waar hen wat voor ellende dan ook wacht en in het ergste geval de dood, waakt wel voor registratie van identiteitsgegevens.
De anoniem blijvende activisten ketenden zich tegen het vreemdelingenbeleid niet alleen aan het hek vast, maar maakten met hun weigering zich te identificeren een nog groter statement. Ik citeer nogmaals Niemöller, maar vervang ‘joden’ even door ‘vreemdelingen’.

„Toen ze de vreemdelingen kwamen halen heb ik niets gezegd, ik was geen vreemdeling"

De ID plicht holt de rechten van burgers steeds verder uit en treft uiteindelijk iedereen. Weigeren je te identificeren is dan ook een kwestie van principe. Met trots, of met opkomen voor wat je vindt, heeft dat niets te maken.
Een dezer dagen moet ik zelf voor de rechter verschijnen wegens ID weigeren. Ik had de agent gevraagd waarom hij mijn ID wilde zien. Zijn antwoord was: „Omdat ik wil weten wie je bent". Dus niet: „Omdat ik u ergens van verdenk". Ik weigerde en werd in de boeien geslagen.

De rechter heeft het gebruik van de vreemdelingenwet om de identiteit te achterhalen van Nederlandse activisten afgekeurd. Het wachten is nu op een verbod op het gebruik van de ID plicht om mensen zonder papieren op te jagen.
Beter is het natuurlijk als beide wetten in de prullenbak belanden, want ze dienen slechts de repressie van een ieder die zich niet vrijwillig onderwerpt aan identiteit- en grenscontrole, welke nauw met elkaar verbonden zijn. Dat de vergelijking met WO II telkens weer bovenkomt, is onvermijdelijk: deportaties zijn van alle tijden. Het verzet ertegen gelukkig ook!