Rovers

Een van de meest deprimerende verschijnselen van dit tijdperk van na de koude oorlog, is de toename van 'civiel geweld'. Vooral in de zogenaamde derde wereld heeft dat zo langzamerhand epidemische niveaus bereikt. Iedereen lijkt elkaar te beroven en alleen mensen die rijk genoeg zijn om hun huizen in 'guarded compounds' te plaatsen, voelen zich enigszins veilig. In Midden-Amerikaanse landen als Guatemala, Honduras en El Salvador bijvoorbeeld, vallen nu meer doden door 'crimineel geweld' dan in de jaren tachtig door de 'burgeroorlog'. Migranten uit die landen die naar de VS proberen te reizen, worden onderweg - vooral in Mexico - op bijna stelselmatige wijze beroofd, verkracht of vermoord.

De vraag is hoe dit komt. Natuurlijk is het het gevolg van de armoede en uitzichtloosheid van een groot deel van de bevolking, gecombineerd met het zien van een minderheid die zich in steeds grotere weelde kan wentelen. Maar het heeft zeker ook te maken met het verdwijnen van linkse organisaties en structuren, die vroeger een handelingsperspectief op verandering boden. Het is niet toevallig dat de ontevredenen die zich in de jaren tachtig bij gewapende verzetsorganisaties aansloten, nu ook de wapens grijpen maar dan in crimineel verband en om de eigen directe noden te lenigen. Toen de lokale elite, met hulp van de VS en diens partners, alle linkse organisaties begon uit te roeien, hebben ze tevens de fundering gelegd voor deze golf van crimineel geweld. Toch vind je weinig onderzoek en literatuur over dat verband. Uitzondering is Mark Davis, over wiens Planet Of Slums ik hier al eerder wat schreef.

De Amerikaanse 'journalist in exile' Mark Ames heeft in 2005 het boek Going Postal geschreven (Rage, Murder and Rebellion: From Reagan's Workplaces to Clinton's Columbine and Beyond). Dat onderzoekt de achtergrond van plotseling opduikende vormen van extreem 'zinloos geweld' in de VS.

Naar aanleiding van het uitkomen van het boek, gaf hij een lang en helder interview aan Jan Frel van AlterNet . De auteur plaatst de golf van gruwelijke schietpartijen in de Verenigde Staten in een politiek kader; Reaganomics en diens opvolgers die mensen genadeloos aan het kapitalisme uitleveren en de vangnetten weghalen, en met media die hen vervolgens aanzetten om juist de mensen te haten die er wat aan proberen te doen. Zonder zicht op mogelijkheden tot verandering, reageren ze dan door hun omgeving en zichzelf aan flarden te gaan schieten. Maar ze zijn niet gek.

"(...) Recently a sick man living in Georgia who couldn't afford the medicines he needed to stay alive and healthy, yet who at the same time was a classic "anti-big government" type and fan of Olympic bomber Eric Rudolph, shot a postal worker seven times so that he would be thrown into a federal prison where the same "big government" would be obliged to give him the medicines he needed. There was a lot of sneering on the internet about this, but this case is way beyond irony, so far that it swings back into flat American reality. (...)"

In een recent stuk gaat Ames in op het bloedbad op Virginia Tech. Onder de stukken op internet, wordt flink gediscussieerd over de mogelijke duiding van de gebeurtenissen. Toch wel fijn dat er nog mensen als Ames zijn die snappen dat er meer nodig is dan een 'stille tocht' en wat verbanden proberen bloot te leggen in deze steeds absurder lijkende wereld.