Dit jaar was Abdelkader Benali aan de beurt

Ik wil niet weer beginnen waar ik het niet over wil hebben. Wil het wel hebben over 4-5 mei.

Dit jaar stond de herdenking van 4 mei in het teken van Abdelkader Benali. Abdelkader, geboren in Marokko en als jong kind naar Nederland gekomen, een van de bekendste schrijvers van Nederland. Hij zou op de Dam ons hebben toegesproken, als een kleine joods-christelijke club geen hetze tegen hem gestart was.

Abdelkader heeft tijdens het schuilen voor Israëlische bommen in Libanon (2006), dingen gezegd over joodse inwoners in Amstelveen. Dit vond men niet netjes. Nou moet ik zeggen dat ik laatst in Amstelveen was en daar meerdere orthodox joodse mensen zag. Zij deden mij denken aan Palestina, aan Hebron, aan Jeruzalem, aan de ontwijkende blikken, aan het geen contact kunnen of willen maken, zelfs niet met kinderen . Ik vroeg mij af of je daar in Amstelveen als niet-joods en zelfs als Marokkaans Nederlandse buurtgenoot wel contact zou hebben.

Wat in Amstelveen in ieder geval niet lukt is het kritiek hebben op Israël. Herinner mij nog een actie met Harry van Bommel bij een supermarkt, daar wilden wij producten van bezet gebied aan de kaak stellen. Het geweld kwam van alle kanten, mensen in de auto riepen: ”Ga maar op de weg staan, dan rijd ik over je heen!” Slaan, spugen en het uit de handen trekken van flyers.

Terug naar Abdelkader. Gerdi Verbeet van het 4-5 mei comité zei op NPO1 /spraakmakers: "Hij heeft voor mij nog alle recht van spreken, maar niet op 4 mei in de Nieuwe Kerk". Zij zei ook dat wij op den duur mensen die geen herdenkingstraditie van huis uit hebben meegekregen, erbij moeten betrekken en dat zij dit hebben geprobeerd met Abdelkader.

Wat?

Wie heeft er in Nederland als nieuwe Nederlander niets te maken gehad met oorlog, onderdrukking, dictatuur en geweld? Oorlogen in Algerije, Afghanistan, Irak, Libie, Palestina, Koerdistan, Iran, Kosovo, Indonesie en ga maar zo door. Avondklok, arrestaties, martelingen, ontvoeringen en moord, alles is ingezet en ruim voorhanden. Maar toch moeten wij “op den duur de mensen meekrijgen die dit niet hebben meegekregen van huis uit”!

Als mensen het leed in hun thuisland horen en de bommen zien vallen, de vernietigingen aanschouwen en denken aan de wapenhandel die floreert, wat denken zij dan? Wat moeten mensen uit Syrie leren van onze herdenking? Kunnen wij niet beter aan hen vragen wat zij ons kunnen leren?

Maar het NIW en het CIDI zullen bovenstaande argumenten niet willen begrijpen of meenemen in hun denken. Sinds 2010 wordt iedereen die niet binnen de lijntjes kleurt, die iets zei of zegt over Israel, Palestijnen of zionisme, afgekeurd, belasterd en besmeurd.

Rene Danen, Adbou Menbhi, Annefleur Dekker, Arnon Grunberg, Janneke Stegeman, ze kwamen allemaal aan de beurt. Of het nou 4 mei is of de Kristallnachtherdenking, binnen de lijntjes moet je blijven.

Janneke Stegeman schetste bij haar toespraak de kernwaarden van de ‘intersectionaliteit’.

Fout, helemaal fout.

Door die zó brede herdenking verdwijnen de werkelijke slachtoffers van de Kristallnacht tussen de coulissen, aldus commentator Elma Drayer in het radioprogramma Dit is de Dag. ‘Want dat hebben die linkse types wel vaker: ze zijn dol op dode Joden, maar van levende Joden, met name die in Israël, moeten ze niets hebben.’

De Kristallnachtherdenking met Hanin Zoabi, lid van de Knesset, werd verstoord door diverse joods-christelijke mensen. Een prachtige bijeenkomst, zeer ingetogen, maar verstoord door leden van Christenen voor Israel en andere joodse mensen die lawaai maakten met grote hoorns. Men wilde zelfs een aanklacht tegen haar indienen wegens opruiing. Het Centraal Joods Overleg vond dat er geen politieke agenda gebruikt mocht worden en organiseerde met het CIDI zelf Kristallnachtherdenkingen.

Meneer Mulder van Kamp Westerbork kreeg ellende over zich heen toen hij “De nacht van de vluchteling” wilde laten beginnen bij Kamp Westerbork.

Elke demonstratie tegen de onderdrukking van de bevolking van Gaza, tegen de militaire kolonialistische bezetting, wordt aangegrepen om mensen te beschadigen. De woede en frustratie over de beelden van getroffen gebouwen, bebloede mensen, dode kinderen, voetballende kinderen die neergemaaid werden, ambulances die beschoten worden, jongeren die in ogen/hoofd geschoten worden met rubber kogels - niets mag genoemd worden, alles moet op een goudschaaltje gewogen worden.

De nederzettingen worden uitgebreid, de handel met Israël op alle fronten floreert, de wapensystemen die gebruikt worden om Palestijnen te onderdrukken, te bombarderen, te monitoren vinden gretig aftrek bij de NL politie/defensie.

Battle proof

Ik ben zeer benieuwd wie de test van het CIDI, Christen voor Israel, NIW of CJO wel kan doorstaan en op 4 mei op de Dam mag spreken. Misschien Thierry Baudet of Geert Wilders?