Ongepast om te praten over de gevaren van kerncentrales

Men heeft het er over dat het ongepast is om te praten over de gevaren van kerncentrales. Ongepast om te demonstreren over de ruggen van de slachtoffers in Japan. Dagelijks allerlei voor- en tegenstanders op radio en tv, veel informatie, mooie plaatjes met complete uitleg over kerncentrales en opinies. Geigertellers zijn wereldwijd een voorwerp dat op vele mensen hun verlanglijstje staan, terwijl het nog niets eens Sinterklaas is. Voedsel blijkt te zijn besmet, water ondrinkbaar en dan nog maar te zwijgen over de lucht en het land.

Paniek alom en natuurlijk terechte bezorgdheid. Bezorgdheid over onze gezondheid, onze plannen voor kerncentrales, onze zorgen over de kerncentrales die op de grens van de buren staat of komt te staan. In vele landen wordt er een stresstest gedaan, net zoals bij de banken en wij weten hoe die kan uitvallen. Het is allemaal in orde, gaat u rustig slapen want wij waken over uw veiligheid. (Iets wat ik voorspel maar natuurlijk anders uit kan pakken) Er zijn ook zorgen om de prijs van de olie door de problemen met de kerncentrales in Japan en de oorlog in Libië. Ons leven wordt duurder, nog duurder.

Maar heeft iemand iets gelezen over de gevolgen van de uraniumwinning in o.a. Afrika? Is er daar een stresstest gedaan, is de olie daardoor duurder geworden en slaan wij daarom geigertellers in? Nee, ik heb niemand iets horen zeggen of schrijven over de grote gevaren van uraniumwinning in Afrika. Een paar voorbeelden van de enorme gevaren van uraniumwinning in diverse arme landen. In 2009 is tijdens een feestelijke ceremonie de start van de werkzaamheden in de uraniummijn van Malawi gevierd. Paladin Energy, het Australische mijnbedrijf, heeft een prachtige site met de mijn precies aangegeven. Een mijn die naast Lake Malawi ligt en een ieder kan bedenken welke gevolgen dit heeft voor de watervoorziening van het land.

Zestig procent van de 13 miljoen Malawiërs leeft onder de armoedegrens, heeft geen geld om zaden te kopen en lijdt honger. Paladin Energy in Malawi bedong dat de financiële verplichtingen van het bedrijf de komende tien jaar niet worden verzwaard. Toch zal de uraniummijn behalve de enorme vervuiling en gezondheidsklachten geen verbetering opleveren voor de bevolking. De overheid van Malawi wil prioriteit geven aan verdere liberalisering en privatisering van staatsbedrijven. Paladin wil niet deelnemen aan  EITI (The EITI sets a global standard for transparency in oil, gas and mining).  In Niger is men al in de jaren 60 begonnen met het mijnen naar uranium. De gezondheidssituatie van de mensen rondom de mijnen is slecht en Niger behoort tot een van de armste landen van de wereld.

Volgens een rapport van Greenpeace zijn er nog steeds te hoge radioactieve stralingen nabij de Nigerese mijnen. De straling is het hoogst in de mijndorpen Arlit en Akokan, zo'n 850 kilometer ten noordoosten van de hoofdstad Niamey. Zo'n tachtigduizend inwoners van dorpen en nabijgelegen gebieden lopen ernstige risico’s. Op sommige plekken was de straling 500 keer zo hoog en ook in het drinkwater vond men hogere straling dan toegestaan (WHO).

Areva, een Frans bedrijf, zou de omgeving van de mijn schoonmaken. Doen ze dat met groene zeep met een schortje voor of hebben ze daar speciale stofzuigers of stofdoeken voor? Het drinkwater is zo vervuild dat men verwacht dat een groot deel van landbouwgrond in het noordoosten van het land zal verdwijnen. Dit door het gebruik van het schaarse water bij de mijnen. De leefwijze van nomadenvolkeren zullen onder grote druk komen te staan.

Regelmatig worden er Fransen ontvoerd in Niger. Sarkozy heeft zelfs een keer twee F16s gestuurd om naar hen te zoeken. Een minuutje achter de computer en je wist wie er ontvoerd waren, medewerkers van Areva die werken bij de alles vernietigende uraniummijn. Frankrijk noemt de ontvoerders “terroristen”. Geen woord over de vervuiling, gezondheidsrisico’s en de armoede die het land lijdt ondanks de mijnbouw.

Vorig jaar nog keurde Niger 139 onderzoeksprojecten naar uranium goed voor landen als China, Australië en Canada. In Namibie wordt al sinds 1976 naar uranium gemijnd met alle gevolgen van dien en sinds 2008 zijn er honderd nieuwe exploratievergunningen afgegeven. Op meerdere plaatsen wordt er daar naar uranium gemijnd, in de woestijn maar ook in gebieden waar mensen wonen.

Wij hebben zogenaamde schone energie die CO2-vrij zou zijn en de mensen rondom de uraniummijnen blijven zitten met de gevolgen van de delving. Mij is het echt een raadsel of eigenlijk ook niet. De grote bedrijven en politici zullen hun VOC mentaliteit en het bedonderen van burgers niet afzweren. Zij pinken een traan weg bij een ramp en gaan door met het veroorzaken van een andere ramp. Ach, die mensen in Afrika zijn toch arm en laag geschoold. Voordat ze weten hoe zij zijn belazerd door het zogenaamde "beschaafde Westen” zijn ze dood en begraven.

Ik noem het misdadig en elk kamerlid die zich inzet voor kernenergie zou ik graag lid willen maken van een misdadige organisatie die de gezondheid, veiligheid en welvaart van velen ernstige schade toebrengt.