Geen woord zonder daden!

Wat kun je nog zeggen tegen de vriendin van iemand die in een detentiecentrum is opgesloten omdat hij geen verblijfspapieren heeft? Wat schrijf je in antwoord op de e-mail waarin zij zich afvraagt waarom hij niet wordt vrijgelaten? „De IND doet al drie maanden niets!" roept ze.

Ik weet het wel, maar het antwoord is onacceptabel. Soms ga ik zelf op zoek naar antwoorden. Kan de vreemdelingenpolitie in Utrecht antwoord geven op de vraag hoe het kan dat een man zonder papieren dood is gegaan in één van hun politiecellen? Nee, geen antwoord anders dan het geweld tegen de demonstratie die we er hielden voor opheldering. Kan een gezagvoerder of steward(ess) van KLM op Schiphol vertellen waarom ze meewerken aan de deportatie van mensen, zoals laatst Ahmed Issa, zondebok voor de Schipholbrand? Nee. Zij onthouden zich van commentaar. Zij geven ook geen antwoord op de vraag hoe de Nederlandse staat zo bot kan zijn om een slachtoffer van de Schipholbrand, nog voor hij kan doorprocederen tegen zijn veroordeling en ongewenstverklaring, het land uit te zetten.

Dan komt na afloop van de demonstratie in de vertrekhal de marechaussee. Zij vragen ons naar ons identiteitsbewijs. Wij vragen waarom. Het antwoord is niet: wij willen weten wie jullie zijn. Dat was namelijk de waarheid.

In een cel op het deels afgebrande Schiphol Oost vragen we ons af hoe het intussen gaat met Ahmed Issa. Het antwoord daarop komt daags erna: eigenlijk weten we het niet. We weten dat hij is gedeporteerd, dat hij bij aankomst in Tripoli is verhoord, en dat hij daarbij 'niet erg slecht' is behandeld. Wat we niet weten is wat men in Libië verstaat onder 'niet erg slecht'. Wat we ook niet weten is of het hierbij zal blijven. Wat we ook niet weten is wat er gebeurt met al die andere gedeporteerde mensen en we weten ook nog steeds niet hoe die Turkse man heette die in een politiecel onder het bewind van de Utrechtse vreemdelingendienst is overleden.

De vriendin van de man die in DC Alphen zit, kan ik weinig meer zeggen dan dat niets mij meer verbaast. Ik kan vertellen dat dit beleid is. Ik kan daaraan toevoegen dat dit niet alleen Nederlands beleid is, maar Europees beleid waardoor hij net zo goed anderhalf jaar vast kan blijven zitten. Tenslotte kan ik nog zeggen dat we weer gaan demonstreren bij één van de bedrijven die betrokken zijn bij de nieuwbouw van het nieuwe detentiecentrum op vliegveld Zestienhoven. Dat is het enige goede antwoord dat ik kan geven op al die vragen. Niet omdat ik niet wéét waarom van al die mensen het leven wordt afgenomen door hen op te jagen, op te sluiten, en de dood in te sturen, want de reden is simpelweg gelegen in het behouden van de Westerse kapitalistische economie. Egoïsme, xenofobie, nationalisme, hebzucht.

In Calais, Frankrijk, is 'De Jungle' ontruimd. Talloze mensen zijn opgepakt. De Jungle was een geïmproviseerd tentenkamp waar mensen zonder
papieren, die de oversteek naar Engeland wilden maken, overleefden. Op een foto van de ontruiming zie ik een spandoek: „Human rights have no borders”. Elf vluchtelingen zijn er nu in hongerstaking. In Steenokkerzeel, België, werd vorig weekend gedemonstreerd tegen de nieuwbouw van een gesloten centrum. Vijftig mensen gingen het bouwterrein op en saboteerden er graafmachines.

Wat zit ik nog te schrijven over het zoeken naar antwoorden? Om u, de lezer, te zeggen dat u in actie moet komen. Doe íets. Demonstreren, de bouw van cellen en het werk van de overheidsdiensten saboteren, alles is een bijdrage. Waaróm? Of ik daar het antwoord op heb?

Het is tijd om ons zelf de vraag te stellen waarom we de leugens en de criminalisering nog niet hebben kunnen stoppen. Op de politiek hoef je niet rekenen. De partijen willen namelijk allen het zelfde, van SP tot PVV: het bewaken van onze welvaart door het illegaliseren van migranten en het bewaken van gevangenispoorten en grenzen om mensen binnen of juist buiten te houden. Sommigen zijn daar duidelijk of eerlijk in. Anderen niet. Geloofwaardig is slechts die man of vrouw in die cel waar niemand naar luistert... En die vraagt ons elke demonstratie vanachter de tralies weer: „Waarom?”