Nederlandse bodem

De plek waar je geboren wordt, kun je niet kiezen, ook je ouders kies je niet. Gelukkig ben ik in Nederland geboren en ervaar ik bepaalde vrijheden en mogelijkheden die je in sommige andere landen niet kunt vinden. Sinds een week ben ik terug uit zo`n land, terug uit Palestina.

Ik heb er bijna vier weken mogen ervaren hoe het is om dagelijks geconfronteerd te worden met wapens. Wapens in handen van kolonisten en militairen/veiligheidsdiensten. Wapens die al dan niet zonder veiligheidspal gericht worden op burgers, op kinderen, op pubers die stoer pubergedrag vertonen. Wapens in handen van jongeren die nog geen jeugdpuistjes hebben en geen ei kunnen koken, deze jongeren hebben de macht om iemand van het leven te beroven. Mochten zij dit doen en er ontstaat wereldwijd verontwaardiging en boosheid, dan worden deze schietgrage jongeren verdedigd en op de schouders gedragen door de aanhangers van Apartheid en dood.

Helaas heb ik de heer Kees van der Staaij niet kunnen ontmoeten in Hebron daar hij door een leger van militairen werd beschermd. Sluipschutters op daken, militaire jeeps om de straat af te sluiten en zwaar bewapende militairen behangen met allerlei rotzooi die tegen burgers gebruikt kon worden. Kees van der Staaij was op bezoek i.v.m. Soekot of het Loofhuttenfeest. Dit is een Joods feest dat zeven dagen duurt en waarbij wordt herdacht dat de Israëlieten (de voorouders van de Joden) veertig jaar lang in de Sinaïwoestijn onder de bescherming van God rondtrokken, waarbij ze verbleven in tenten of hutten. Men noemt het ook het feest van de vrede. Voor wie die vrede bedoeld is, is mij een raadsel. De gehele bevolking, Joods of niet, voelt de gevolgen van het vieren van dit feest. Checkpoints naar de West Bank werden afgesloten, Hebron werd een compleet oefenterrein voor het leger en kolonisten kwamen met busladingen aangevoerd.

Bovenop alle dagelijkse beperkingen en afsluitingen werd er op een dag een hele straat afgesloten. In groepjes werden kolonisten begeleid naar een huis midden in een winkelstraat. Bewoners mochten hun huis niet in of uit, winkels moesten dicht en iedere hoek werd bemand door militairen. Kolonisten met of zonder fototoestel liepen langs de kijkende Palestijnen, sommige kolonisten bleven staan om foto’s te maken, anderen liepen snel door. Wat wil je ook als men jouw veiligheid met zoveel middelen wil of moet beschermen? Die Palestijnen moeten wel bloeddorstige monsters zijn die jou met huid en haar willen verslinden.

Hier schijnt dus ook Kees tussen gelopen te hebben. Kees van der Staaij en Bas van Gelder (beiden SGP) zijn lid van de Israel Allies Foundation. Kees van der Staaij vanuit Nederland en Bas Belder vanuit het Europees Parlement. Het IAF is een soort lobby of buikspreekpoporganisatie. Het bestuur van IAF fluistert de leden uit diverse landen in hoe zij moeten stemmen en welke moties zij moeten indienen. The Israel Allies Foundation (IAF) was formed to become the umbrella for coordinated activities of these caucuses from around the globe. Together they work to bring a unified voice on issues and legislation regarding Israel world-wide, zo staat er op hun website. http://www.israelallies.org/usa/news_article/dutch_parliament_agrees_to_review_funding_for_hostile_ngos/ https://www.nrc.nl/nieuws/2016/10/20/plo-boos-over-bezoek-sgper-van-der-staaij-aan-nederzettingen-4897071-a1527418

Het ministerie van strategische zaken gaat zich speciaal bezighouden met activisten in binnen- en buitenland die voor een boycot, sancties en desinvesteren zijn. Die de Israelische staat ondermijnen. Kees van der Staaij en Bas Belder doen er alles aan om Israel daarbij te helpen:http://abu-pessoptimist.blogspot.nl/2016/08/israel-vormt-taskforce-om-aanhangers.html
Als men het heeft over de lange arm van Erdogan, laten wij het dan hebben over het lange lichaam van Israel.