Buurtgeschiedenis met elan

Op dit moment verzamel ik de krant van de buurt waar ik woon, de Staatskrant, en de voorlopers daarvan. Ze beschrijven de Staatsliedenbuurt, de Spaarndammerbuurt en Zeeheldenbuurt in Amsterdam. Alle drie de buurten hadden sinds het begin van de jaren zeventig een eigen krant. Ze kwamen  mee met de professionalisering van het buurtwerk. 

Het is interessant om zo met je neus op het buurtnieuws van veertig jaar geleden gedrukt te worden. De wijkkrant voor de Staatsliedenbuurt adviseert lezers  links te stemmen omdat dit beter ls voor de bewoners: "Kijk en Vergelijk!!!: We [kunnen] het beste stemmen op één van de volgende partijen: PSP of CPN  of de combinatie van P.v.d.A., D'66 en PPR." Ie kan het je nu niet meer voor stellen. VVD en CDA werden gewoonweg niet genoemd. 

De eerste Aktiekrant van de Spaarndammerbuurt uit 1971 pakt uit met een Open brief aan het College en de Gemeenteraad in super klein lettertje, op A2  formaat. De brief richt zich voornamelijk op wijkverbetering, maar keert zich  tegen de organisaties die zich van buiten voor de buurt in willen gaan zetten:  "Het is aan ons bekend dat achter deze 'sociale bewogenheid' schuil gaan de keiharde bouwondernemers die door middel van onze noden hun brandkasten spekken. (...) Tezamen met de bewoners zullen we vechten voor het behoud van onze buurten." 

De Hugo de Grootbuurt zou in 1975 zijn eigen Buurtkrant krijgen. Politiek sociaal-cultureel met veel oog voor vormgeving. Ook daarin ontbreken de  actie oproepen niet. De voorkant werd vaak getekend door Wim Sevenhagen.  Eén van die voorkanten pakt uit tegen Bestek '81, het rigoureuze bezuinigings programma van de regering-Van Agt. 

Soms staan er wat oubollige opmerkingen in de kranten. In de trend van: Kom  naar onze knotsgekke en gezellige ontbijtclub. Over het algemeen word ik er  vrolijk van. Ze hebben ziel en willen dat het anders, eerlijker en mooier wordt.  Dat leidde tot ruzie, vertrekkende redactieleden of zelfs hele redacties, maar  ook tot opstandigheid, mooie teksten, foto's en tekeningen. 

Het zal wel aan mijn particuliere situatie liggen, maar terwijl ik geniet van de wil tot verandering en de voorbeelden dat dit soms ook lukte, valt het me in  het heden zwaar om perspectief te zien. Het WK en de Tour de France zijn veel  gemakkelijker te verteren. Bovendien kan je daar over praten zonder op je  tong te hoeven bijten, omdat de progressief waar je mee praat eigenlijk een  neoliberaal in D'66 vermomming is. 

Pak ik een willekeurig Wijkkrantje van mijn stapel dan gaat het over huurstrijd, N-bom, kernenergie, bejaardenvoorzieningen. Resultaten van buurtac ties zijn tot op vandaag de dag terug te zien. Grote thema's werden niet  geschuwd, maar naar de buurt gebracht.

De PvdA (de puntjes zijn verdwenen) schrijft in haar verkiezingsprogramma  voor 2012: "Ook beslissingen over financiële markten en de economie zijn politieke beslissingen, beslissingen met grote gevolgen voor doodnormale  mensen in doodnormale buurten." Mooie aanleiding voor een avondje bomen  wat dit betekent in de kleine buurtkamer die de Zeeheldenbuurt rijk is. Een  beetje meer flair en elan gewoon in een doodnormale buurt, moet toch  kunnen? 

Ik zou 't wel weer willen.