Kamperen en overleven

Dat was weer op het nippertje. Bijna had een halve fascist, en hele aanhanger van de militaire dictatuur van de jaren 1964-1985 (!) Bolsonaro, in Brazilië weer gewonnen. Net als bij Trump, moeten we nog even afwachten of ze daadwerkelijk opgeven en dan kunnen we opgelucht ademhalen dat het monster toch verslagen is. Maar het is ondertussen veel te machtig geworden en keert onherroepelijk weer terug. En het goede nieuws dat Lula toch een procentje meer haalt wordt ongedaan gemaakt door de aanhoudende berichten over de macht van mensen als Elon Musk, waar nooit verkiezingen over gehouden worden.

Elon Musk is zo rijk geworden door zijn partnership met GroenLinks all over the world. (Even een noot voor de manicheisten van krapuul: dit is een column, daar is konfrontatie voor bedoeld, hier mag je dus een beetje fel van leer trekken en onder de gordel gaan, zodat je dat elders niet hoeft te doen, en af en toe een hapje adem kunt halen).

Dat zit zo: Musk harkt geld binnen met technische ‘oplossingen’ voor politieke/sociale problemen veroorzaakt door het kapitalistische systeem. Omdat onradikaal links daar ook van houdt, want die willen liever niet aan de structuur sleutelen, zeker niet als het hun kiezers geld/macht gaat kosten, houden ze de deur voor elkaar open. Met zijn elektrische oplichterij-auto’s en al die ‘netto reductie’onzin waar ook suspecte ‘bewegingen’ als Extinction Rebellion zo dol op zijn, maken ze vooral mogelijk dat de economie ongehinderd voortdendert richting afgrond.

GroenLinks krijgt er macht door, want stemmen bij de verkiezingen, en Bezos, eh Musk wordt stinkend rijk en krijgt dus ook macht en koopt vervolgens het grootste internetcommunicatieplatform in de wereld op en gaat daar onmiddellijk conspiracy-meuk blaten en extreemrechtse groepen terug toelaten. Deze gaan op hun beurt rondbazuinen dat de verkiezingen in Brazilië door Lula gemanipuleerd waren en dan volgen er vast een couppoging en jaren van een soort burgeroorlog waar Bolsonaro garen bij spint. Ik verzin het niet, helaas.

Maar terwijl het beleid in zo’n achterlijke polder als Nederland, bijvoorbeeld, geheel op die elektrische fake auto’s van Musk (en al die nieuwe startups, want de meuk uit China is natuurlijk goedkoper) is gericht, zakken de werkelijke oplossingen in snel tempo door het ijs. Ik weet niet of u de laatste tijd wel eens geprobeerd hebt de trein te nemen. Nou ik wel en de helft van de tijd is dat niet gelukt. We konden er simpelweg niet in. Zeker met een fiets er bij of in een rolstoel kon je naar je treinreis fluiten. Stampievol die veel te korte trein. ‘Personeelstekort’ legde een zwetende conducteur uit, die belaagd werd door mensen die wilden weten hoe ze dan moesten reizen.

Ik heb de klup waarvoor ik de vergadering moest notuleren afgebeld en gezegd dat ze maar wat moesten improviseren en ben onthutst weer naar huis gefietst. Laatst nam ik de trein terug uit Berlijn, op maandagochtend, denkend dat die wel enigszins rustig zou zijn en dat ik dan onderweg misschien een beetje kon tiepen. Aan de grens bij Bad Bentheim werden we er plotseling met z’n allen uitgezet met de mededeling dat er ‘in Nederland werkzaamheden zijn’ en dat er over een half uur een boemel naar Hengelo langs zou komen en dat we daar dan een aansluiting zouden vinden ‘voor de intercity naar Amsterdam’. Dat gelooft inmiddels niemand meer en inderdaad, in Hengelo was helemaal niets, behalve ‘wisselstoring’ en grote chaos en al die gezinnen die een paar dagen vakantie in Nederland wilden houden, of met enorme koffers op weg waren naar Schiphol die in paniek in hele kuddes naar treinen renden die ergens anders heen gingen waar ‘misschien een aansluiting naar Utrecht zou zijn’. Maar ook die treinen puilden natuurlijk uit, en uiteindelijk zijn we geloof ik via Zutphen naar Amersfoort gegaan waar we weer een boemel konden nemen waardoor we twee uur later dan gepland op het eindstation aankwamen en op zoek konden gaan naar de kinderen die we eigenlijk beloofd hadden van school te zullen halen.

Tot zover de stand van zaken bij het openbaar vervoer. Het is gewoon beleid he. Met de geprivatiseerde energiesector en de woningmarkt gaat het gelukkig een stuk beter (grapje, mensen).

Eigenlijk had ik deze column willen besteden aan de geneugtes van de simpele collectieve oplossingen, zoals goed en gratis openbaar vervoer in plaats van slecht functionerende dure private auto’s en bijbehorend asfalt/vliegvelden, maar ik werd weer balsturig van de berichten uit de omgeving. (*)

We moeten de moed niet opgeven, we moeten blijven knokken voor echte oplossingen en daar hard voor gaan. Want anders is het echt gebeurd. (De verwachte temperatuurstijging is al 2,5%, bericht nu.nl en voegt daar de mysterieuze kop aan toe: ‘Is dat goed of slecht nieuws?’. Hetzelfde gratis nieuwsplatform, dat ik elke dag even raadpleeg om te zien of de atoomoorlog al is losgebarsten, heeft een bericht over het afscheid van Shell ’topman’ van Beurden waarin staat dat hij erg blij is met wat hij heeft bereikt maar over sommige zaken minder blij is, en daar blijkt klimaatverandering niet onder te vallen. Sterker nog, het hele woord komt in het stuk niet voor, ook dat kan dus nog, anno 2022).

De spanningen die het beleid van non-oplossingen en uitgestelde netto-nulonzinbeloftes oplevert, leveren natuurlijk nu al massa’s slachtoffers op. Dat zijn de migranten die sterven aan de grenzen (of binnen de grenzen) en mensen die door deze corpsballen gepiepeld worden, die vast en zeker enthousiast aanhangers van Bidet of Haga zijn en in de trein hun Jordan Peterson filmpjes aan het afgniffelen waren.

Stel dat Forum voor Dysenterie ooit het formaat van Trump of Bolsonaro weet aan te nemen en met zijn tribunalen wil beginnen, dan zetten we daar natuurlijk de volksopstand tegenover en de smeulende barricades die daar steevast voor nodig zijn, zullen dan gevormd zijn van omgekieperde tesla’s en - heel handig - die kansloze biro juppenkarretjes. En laat je dan niet wijsmaken dat die krengen juist duurzaam of iets dergelijks zijn, want we weten dat ze het allemaal alleen maar erger hebben gemaakt.

*) Eigenlijk wilde ik een pleidooi doen voor een luxe variant van de aloude simplicité volontaire  en het hebben over kamperen en hoe weinig mensen nog gewoon op de fiets met een tentje en wat speelgoed er op uit trekken. Want ook dat is een alternatief. Je hoeft niet de hele tijd met het gezin/de vrienden naar Ibiza te vliegen om dan daar in een of ander treurig ‘all in resort’ te gaan zitten drinken aan een zwembad dat je ook om de hoek had kunnen vinden. Je stapt op de fiets en strijkt dan neer aan een meertje of in het bos, wat nog gewoon kan in Nederland, als je tenminste onderweg niet door een elektrische SUV van de sokken gereden wordt.

Maar er is wat raars aan de hand. Niemand kampeert er meer, met zo’n tentje bedoel ik en slaapzakken, wat stripboeken en dan spaghetti koken op je trangia, of op een takkenvuurtje met eerst in het bos gesprokkeld hout, wat kinderen echt geweldig vinden. Volwassenen ook trouwens. En dan zie je nog eens een staartmees en spreek je nog eens iemand.

De campings blijken ook gefinancialiseerd te worden, en opgekocht door hedgefunds uit Wall Street of pensioenfondsen uit de zuidas, die dan de kampeerders er af gooien en er dure bungalows voor in de plaats zetten. Maar wat ook overal te zien is: die gruwelijke campervans nemen de boel over. Daar zit dan meestal een bejaard stel in televisie te kijken, en die storen zich dan aan de kinderen buiten die met een bal aan het spelen zijn. Niks tegen bejaarden in campers, die moeten ook een plek hebben en ik snap dat je op een gegeven moment niet meer op een kampeermatrasje kunt, maar ze mogen niet de camping overnemen en dan alles volzetten met die lelijke, peperdure en steeds grotere woonmobielen. Blijf dan gewoon thuis als je tv wilt kijken. We moeten de campings dus weer terugpakken en zowiezo meer plekken instellen voor natuurfietskamperen (te beginnen hier). Moraal van dit verhaal: De strijd tegen de Bolsonaros/Bidets en hun corpsballen begint met het besluit om je leven weer te verrijken met een regelmatig kampeertochtje. Simpel toch?