Skip to main content
  • 07 september 2006

Verdonk: brood en spelen

Joke Kaviaar

 Negenendertig slachtoffers komen in aanmerking voor een verblijfsvergunning. Tien maanden na elf doden. In aanmerking komen ze, deze mensen die de Schipholbrand van heel dichtbij hebben meegemaakt. Ze moeten nog wèl even aantonen dat ze écht ziek zijn. Natuurlijk komt dit groots in het nieuws. Anders dan de zelfmoord van een afgewezene. Anders dan het diezelfde tien maanden al vasthouden van nog een slachtoffer, omdat iemand de schuld van de brand moet krijgen. Anders dan al die mensen die naar gevaarlijke gebieden zijn teruggestuurd, zoals de Afghaanse Jasser, die met handen en voeten geboeid en afgetapete mond tijdens een vlucht van acht uur naar zijn niet-meer-thuisland werd gedeporteerd. Nu, een jaar later, verkast hij nog altijd van plaats naar plaats, omdat nergens thuis kan zijn, het leven één grote vlucht.

Maar wie weet dat nog? Mensen zijn kort van memorie. Het belangrijkste van politiek bedrijven is dan ook: timing. Hadden de verkiezingen in mei volgend jaar geweest, dan hadden deze mensen nog minstens tot maart mogen creperen met hun post traumatisch stress syndroom. Misschien hadden ze dan zelfs nog uitgezet kunnen worden, maar die kaart kan nu niet meer worden gespeeld.
Kan het nóg doorzichtiger, meest populaire rechtse politicus van Nederland? Nog altijd doodsoorzaak nummer één onder vluchtelingen, hoopt deze tiran zich voor altijd een plekje te veroveren in de lijst van machtigste vrouwen ter wereld, waar ze nu nog bij lange na niet op voorkomt. De eerste Nederlander is ons aller Neeltje namelijk. Niet eens Rita.

Dames dames! Is het niet heerlijk om met z'n allen een populistische macho cultuur van Wie is de beste, de slimste, de slechtste, de rijkste, de meest opvallende oorlogszuchtige demagoog aller tijden, maar dan voor vrouwen, te omarmen? Emancipatie heet dat! Alleen voor Westerse vrouwen natuurlijk. Leve het feminisme dat alleen met bankbiljetten, parelkettingen en regeringszetels wordt beleden en onderling uitgevochten.

Hirsi Ali heeft nu gezegd dat Rita Verdonk gevaarlijk is. Yes! Fish fight in de hogere regionen! Dát moeten we meemaken! Onze Ayaan is terug van weggeweest. Met Amerikaans paspoort no doubt, en een  homohatende conservatieve danktank achter zich. Bijna leek de opmerking van Ayaan nog tot een controverse te leiden maar ook dit brandje werd snel geblust. Nu nog even door het rapport van de Schipholbrand heen en dan heeft Rita de eindstreep gehaald.

Oh ja. Ze had ook nog een mooi voorstel. Om slachtoffers van vrouwenhandel voortaan de keuze te geven tussen sterven of doodgaan… Nee, ze worden niet meer zonder meer uitgezet. Mooi toch? Nu mogen ze getuigen voor een veroordeling (dan wel drie jaar werken voor justitie) in het licht van represailles van de maffia die hen het eerste rad voor ogen draaide, óf niet getuigen en dus terug de misère in, waar hen door wat voor vorm van eerwraak dan ook nog meer ellende wacht, want zij waren immers vrouwen van lichte zeden… Do we have a deal?

Rita, Rita! Al dat handjes schudden! Al die krokodillentranen! Het is écht genoeg geweest! Papa wilde al granaten naar de tweede kamer gooien, mag ik er dan een bom onder het ministerie van justitie bovenop doen? Eveneens zonder vervolgd te worden, zoals je papa? Of krijg ik dan, zoals vandaag, weer een brief van de politie, of ik wil komen opdraven "in verband met het verstrekken van inlichtingen of voor een verhoor”?

Wáár blijft dat verhoor van Rita, verdacht van op zijn minst dood door schuld? Waarom zit Rita niet al die tien maanden achter die tralies, en Piet-Hein? Waarom niet? Waarom blijven we zitten in een volgende met bloed besmeurde bladzijde uit de Nederlandse geschiedenis sinds de vorige kolonisaties en slavendrijverijen? Wat maakt deze zweep zo anders dan de vorige?

Ik zal het zeggen: niets! 't Is exact hetzelfde. Brood en spelen. Geef het volk brood en spelen, en ze mokken niet. Laat als keizerin af en toe eens een slaaf in die arena in leven en je kunt er weer velen af laten maken. En het volk, dat huilt. Het volk, dat juicht. Eens te meer.