Morgen

Morgen is het 1 mei.
1 mei de dag dat SponsBob Square pants in de Verenigde Staten van Amerika van start ging
1 mei de dag dat Port Stanly werd gebombardeerd door 't Britse leger gedurende de oorlog om de Malvina’s
1 mei in Maastricht wordt profvoetbalclub MVV opgericht, als afsplitsing van MVV'02
1 mei 10 landen komen bij de Europese Unie
1 mei werd Guido Gezelle, Vlaams priester en dichter geboren

Schrijverkes, schrijverkes, zegt mij dan, -
met twintigen zijt gij en meer,
en is er geen een die ‘t mij zeggen kan: -
Wat schrijft en wat schrijft gij zozeer?
Gij schrijft, en ‘t en staat in het water niet,
gij schrijft, en ‘t is uit en ‘t is weg;
geen christen en weet er wat dat bediedt:
och, schrijverke, zeg het mij, zeg!

1 mei instelling van de feestdag van de 'Heilige Jozef Arbeider' op 1 mei door Paus Pius XII
1 mei er is al jaren die verjaardag van een vriend met een onwaarschijnlijke hoeveelheid kennis over arbeiders verzet (en nog veel meer)

Ik heb hem nooit gevraagd of 1 mei een rol heeft gespeeld bij zijn keuze om hier studie van te maken. Hij zou lachen om deze vraag. Zeggen dat die dag het niet meer waard te vieren is, teveel door de modder gehaald door Stalin en consorten. Door socialisme dat vooral zichzelf nog diende en niet de mensen. Toch geloof ik hem niet.

1 mei ik moet denken aan Truke Kranendonk antimilitariste en strijdmakker († 20 april 2000). Het was een mopperende anarchiste die met veel aandrang de Vredesaktiekrant verkocht op demonstraties en behalve in actie, naar eigen zeggen, nergens in geloofde. Toch was ze actief tot vlak voor haar dood. Jaarlijks ging zij met haar man op de brommer door Europa om op 1 mei in Barcelona, Praag, Warchau of Rome te zijn. Om de viering daar te zien. De dag betekende wat voor haar en dat wil wat zeggen.

Maar het commentaar van die vriend dan? Is dat niet waar. Ja geheel en al, maar ook maar een beetje. Veel van waarde wordt geclaimd en omgezet in waardeloze troep, vermorst of weggepoetst door PR-adviseurs en in dienst van een heilstaat gegijzeld. Is het daarom waardeloos? De dag van de arbeid is uitgeroepen om de acties voor een achturige werkdag kracht bij te zetten. Dat is in West-Europa deels gelukt en maakt het leven leefbaarder dan het was. Dat mag gevierd worden! Er is tijd om naar de schrijvertjes te kijken en te mijmeren over het leven onderwater.

Toch is die achturige werkdag voor mij zo gewoon dat daar niet de aantrekkingskracht van een gezamenlijke strijddag in kan zitten. Het moet veel meer zijn. Christenen hebben hun symbolische dagen, waarop zij een aspect van hun geloof vieren en beleven. Heeft 1 mei voor mij die funktie? Ik denk het wel. Opschrijven waar dat dan zit vind ik nog niet zo gemakkelijk. Samen strijden tegen oorlog, armoede, uitsluiting, onderdrukking, voor rechtvaardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit. Een dag om dat te vieren, om daar bij stil te staan. Het klinkt zo verheven, zo pinkstergemeenteachtig, maar ik voel het wel zo.

Goed dat er een dag in het jaar is die me daarop blijft wijzen. Nu nog een cadeautje kopen.