Ziek

De vermanende woorden van Mark Rutte aan burgers, en vooral jongeren, die zich niet houden aan de coronaregels kwamen op mij niet over als een uiting van krachtig en beheerst crisisbeleid, maar eerder als een wanhoopsdaad van een premier die, net als op andere gebieden, de greep op het beleid kwijt is.

Er is een aanzienlijke kans dat straks van alles tegelijk gaat komen. Niet alleen een tweede golf coronabesmettingen, maar ook een vloed aan faillissementen en een onthutsende stijging van het aantal werklozen. Dan komt het aan op golfbrekers, bestaande uit visie, leiderschap en daadkracht. De afgelopen periode -veel verontrustender nog: het laatste decennium- heeft het daar echter in Nederland ernstig aan ontbroken.

Recent heeft de overheid bijvoorbeeld verzuimd een door het RIVM erkende bron van besmettingen, ventilatiesystemen in onderwijsinstellingen en verpleeghuizen, tijdig te laten controleren.

Daaraan voorafgaand en ook nu nog, hebben de neoliberale kabinetten het op andere terreinen ernstig af laten weten.

Zo is het grootste gevaar voor de pensioenen de overheid die telkens met misleidende waarschuwingen en slechte oplossingen komt voor problemen die er niet zijn.

Denk ook aan de enorme woningcrisis die in wezen al vele jaren bestaat, maar die door neoliberaal wanbeleid vooral het laatste decennium groteske vormen heeft aangenomen.

Denk ook aan de groeiende armoede in Nederland. Steeds meer medelanders kunnen niet in hun bestaan voorzien als gevolg van een veel te laag inkomen. Armoedebestrijding, een taak van gemeenten, bestaat in toenemende mate vooral ook uit voedselbanken, het Leger des Heils, het proberen hulp te bieden aan het groeiende leger daklozen, en schuldhulpverlening.

Veel mensen hebben al de grootst mogelijke moeite met de premie en het eigen risico voor de zorgverzekering, maar als je een beperking hebt of chronisch ziek bent, ben je ook in financieel opzicht pas echt de klos en mag je in dit landje in je handen knijpen als je nog wat eurocentjes overhoudt om van te kunnen overleven. Allengs komen, of zijn we al, terug in de jaren voor en na de bevrijding waarin men aan iemands gebit zijn of haar armoede kon aflezen. Welvarend (?) Nederland 75 jaar na de bevrijding.

De onder de kabinetten-Rutte ontstane catastrofale tekortkomingen en personeelstekorten bij de belastingdienst, de politie, de IND, defensie, in het onderwijs en in allerlei sectoren van de zorg verdienen brevetten van onvermogen. De regering steelt de toegevoegde waarde van de loonslaven, stimuleert door middel van een stupide belastingstelsel actief het verder onteigenen van de arbeidswinst, en het kabinet dwingt loonslaven tot het accepteren van slecht betaald werk en flexbaantjes met te weinig uren en te lage salariëring. Dat heet ‘koers houden’ en doen alsof het normaal is.

Door m’n hoofd schiet nu ook Jetta Klijnsma, die rücksichtslos de Participatiewet aanscherpte en regels in werking stelde die zonder meer mensonterend zijn. Tijdens Rutte-I voerde ze nog oppositie tegen de ‘verschrikkelijk draconische bezuinigingen’ en de plannen om de sociale werkplaatsen in een sterfhuisconstructie te laten doodbloeden. ‘Die beschermde werkplekken mogen we nooit afbreken’, zei ze toen. Als staatssecretaris van SZW in Rutte-II verdedigde ze diezelfde plannen met verve, inclusief de ‘verschrikkelijk draconische bezuinigingen’ en de sociale werkplaats als sterfhuis.

Wat Mark Rutte -die eerst de zorg liet afbreken, ziekenhuizen failliet liet gaan, het aantal IC-bedden liet halveren en zich in het verleden vooral als loopjongen van het grote geld heeft opgesteld- voor ellende heeft aangericht, vooral ook in de zorg, dringt kennelijk bij veel te weinig kiesgerechtigden door. Verzorgingshuizen werden gesloten, 77.000 zorgmedewerkers ontslagen, huishoudelijke hulp werd gehalveerd en het budget dagbesteding voor dementerende ouderen werd met 90% verminderd.

Kinderen, jongeren zijn een waardevolle schat voor een land, want zij zijn immers de toekomst. Maar in plaats van fors te investeren in onderwijs en dus in die toekomst, zijn onderwijssystemen hopeloos verouderd, worden docenten door overheidsbeleid steeds meer gedemotiveerd en heeft het Nederlandse onderwijs inmiddels op de lijst van goede onderwijssystemen een plaats in een bedroevende middenmoot .

Nederland is door neoliberaal wanbeleid steeds zieker geworden en corona verergert dat.