-
28 december 2007
Loketbediendes tegen terrorisme
De mevrouw achter het loket van het Grenswisselkantoor is zichtbaar gegeneerd. Maar ze moet het vragen. Van haar baas. En die moet het weer van de regering. Na een aantal welgemeende excuses vooraf, stelt ze dan toch haast blozend de vraag. 'Is dit geld bedoeld om wit te wassen?' Ik kijk haar stomverbaasd aan. Die honderd euro, die we overmaken naar familie en bekenden in een West-Afrikaans land, bedoeld om wit te wassen? Ik schud verbijsterd mijn hoofd. De dame begint nog erger te blozen. Ze heeft namelijk nóg een vraag. ‘Is dit geld bedoeld om terrorisme te financieren? Ja, ziet u, ik moet dit echt vragen. Ik vind het zelf ook heel erg hoor, om u dit te moeten vragen." Ik schud weer het hoofd, me ondertussen bedenkend wat er zou gebeuren als ik spontaan zou bekennen dat deze honderd euro inderdaad bedoeld was voor een terreuraanslag. Gillende sirenes? De alarmknop achter de balie ingedrukt? De filiaalchef erbij gehaald?
Het is de derde keer in korte tijd dat een bank wil weten hoe het met mijn geld en terrorisme zit. Eerst moest ik me al bij de balie van het postkantoor vervoegen, om een kopietje te laten maken van mijn paspoort. Ik bankier al sinds mijn zestiende, en nooit is aan mijn identiteit getwijfeld. Nu wel. De man achter de balie haalt verveeld mijn paspoort door het kopieerapparaat en beaamt op mijn vraag volmondig dat hij het ook grote onzin vindt. Maar ja, de hoge heren in Den Haag. Een bekend wegwerpgebaar volgt.
Niet lang daarna meldde de Postbank zich weer. Of ik per ommegaande allerlei identificerende gegevens wilde overhandigen over die stichting, waarvan ik al weer vergeten was dat ik in het bestuur zat. Papieren opsporen, kopietjes maken, medebestuursleden proberen te bereiken die ook al lang vergeten waren dat ze ooit toegestemd hadden in een papieren bestuursbaantje. Zo wordt Nederland weer een stuk veiliger. We moeten immers allemaal ons steentje bijdragen om terrorisme en radicalisering tegen te gaan. Of het ook ergens op slaat maakt blijkbaar niet uit.
De financiële wereld mort al langer over de administratieve rompslomp waar ze mee opgezadeld zitten sinds terreurfinanciering een hot item is. Nu is het niet mijn natuurlijke habitat om mij iets aan te trekken van de zorgen van de financiële wereld, maar dit keer hebben ze toch een puntje. Honderden miljoenen worden over de balk gesmeten - die natuurlijk uiteindelijk niet door de directie of de aandeelhouders worden betaald, maar door u en ik – om onzinnige controlemaatregelen uit te voeren. En het resultaat? De keren dat iemand voor de rechtbank verschijnt omdat er een verdacht bedrag is opgemerkt, zijn op de vingers van een hand te tellen.
Enfin. Gelukkig zijn honderdduizenden professionals elke dag in de weer om de kans op een terroristische aanslag in Nederland zo klein mogelijk te maken. Daar hoort die mevrouw achter de balie dus ook bij. Geen wonder dat Al Quaida zich niet in Nederland manifesteert. Ze beseffen dat ze geen schijn van kans hebben tegen deze Nederlandse waakzaamheid.