Leve de AIVD! (2)

Wij hier bij Konfrontatie Digitaal beginnen echte fans van de AIVD te worden. Waar we al eerder verheugd constateerden dat de spionagedienst zich opwierp tot een verdediger van de privacy en het veiligheidsbewustzijn waar het gaat om het digitaal rondstrooien van persoonsgegevens (zie), gaat de dienst nu nog een stapje verder. In een openbare analyse over de spionagerisicio’s waar Nederland bloot aan staat, wordt een heel rijtje ongemakkelijkheden genoemd die niet hadden misstaan in het jaarverslag van het College Bescherming Persoonsgegevens. Lees even met ons mee.

Buitenlandse inlichtingendiensten zijn sterk geïnteresseerd in telefonische verkeersgegevens en klantgegevens (wie belt met wie, e-mailadressen, IP-nummers, noem maar op). Dit soort gegevens leent zich namelijk bij uitstek voor datamining. En oh ja, dat soort gegevens wordt steeds massaler in Nederland verplicht opgeslagen – dat wil de overheid namelijk.

Hetzelfde geldt voor de databanken die als paddenstoelen uit de grond schieten: Belastingdienst, GBA, Politiesystemen en informatiesystemen van allerlei andere opsporingsdiensten. ‘De steeds verdergaande koppeling van databestanden maakt deze bestanden kwetsbaar voor inzage door onbevoegdheden,’ stelt de AIVD.  ‘Uit al deze bestanden is veel specifieke informatie te halen over individuen en organisaties.’ Bovendien is alles wat via de lucht gaat of via de digitale snelweg af te tappen. ‘Er mag van worden uitgegaan dat door meerdere partijen structureel en geautomatiseerd dataverkeer van internet wordt onderschept, geanalyseerd, opgeslagen en gebruikt wordt voor inlichtingendoelen.’

Kortom, al die risico’s die per definitie kleven aan het massaal en ongericht opslaan en delen van persoonsgegevens, maar waar politici routinematig de schouders over ophalen, blijken hartstikke reëel en bestaand te zijn. En de AIVD kan dat uiteraard weten: ze hanteert dezelfde middelen en technieken als de buitenlandse diensten. De dienst schrijft verder nog op dat privatisering en liberalisering de kans op brokken alleen maar groter maakt, evenals uitbesteding, offshoring, datawarehousing en andere staande praktijken waar het neo-liberalisme patent op heeft omdat het zo lekker allerlei lastige regels helpt te omzeilen en de loonkosten naar beneden haalt.

Kortom: we hebben een bestuur dat aan de ene kant mensen dwingt allerlei persoonsgegevens af te staan, die gegevens opslaat, allerlei databanken met elkaar verknoopt, digitaliseert wat te digitaliseren valt, privatiseert wat er te privatiseren valt en vindt dat mensen niet moeten zeuren: wie niets te verbergen heeft et cetera... Aan de andere kant staat een ander onderdeel van datzelfde bestuur dat ervoor waarschuwt dat dit misschien niet zo heel erg slim is en erop wijst dat al die informatie hoe dan ook interessant kan zijn voor diverse partijen, of je nu iets te verbergen hebt of niet. We durven het haast niet te zeggen, maar moet er misschien niet iets beter naar de AIVD geluisterd worden...?