Hofstadgroep op het droogje

De negen leden van de Hofstadgroep - volgens de Rotterdamse rechtbank lid van een criminele organisatie met terroristisch oogmerk – mogen geen verzekering meer afsluiten, in aandelen beleggen, geld overmaken of anderszins met geld goochelen. Dat is het gevolg van een oekaze die de Nederlandse regering heeft uitgevaardigd. De regering beroept zich daarbij op afspraken die gemaakt zijn door de Verenigde Naties en de Europese Unie. Kort gezegd komen die erop neer dat personen die verdacht worden van betrokkenheid bij terrorisme financieel drooggelegd moeten worden. Een kleine uitzondering op humanitaire gronden is mogelijk: het is niet de bedoeling de vermeende terroristen de hongerdood te laten sterven.

De Hofstadleden zijn niet de eersten die worden geconfronteerd met financiële sancties. De Filippijn Sison mocht het genoegen al eerder smaken. Sison, die geen verblijfsstatus in Nederland heeft maar ook niet uitgezet kan worden, leefde van een zogenaamde ROA-uitkering. Tot hij op Amerikaanse instigatie op de terreurlijst werd geplaatst en zijn uitkering kwijtraakte. Want van die paar honderd euro per maand zou hij wel eens terroristische acties kunnen financieren! Sison zit tot op de dag vandaag verstrikt in een juridische Bermudadriehoek. Hij probeerde zijn recht te halen bij de nationale rechter, maar die zei: u moet het bij de Europese rechter zoeken. De Europese rechter vond op zijn beurt dat Sison zijn beklag maar bij een nationale rechter moest doen. Dat schiet lekker op.

Nu zijn de Hofstadjongens aan de beurt. Weliswaar loopt het hoger beroep nog, maar het kabinet wilde blijkbaar niet het risico lopen dat de in de cel verblijvende pubers via hun ongetwijfeld armzalige bankrekeningen alsnog de fundamenten van de democratische rechtsstaat kunnen opblazen. Advocaten lopen zich al warm voor een stevig robbertje juridisch vechten. Want de regering lijkt het adagium 'eens een terrorist, altijd een terrorist' tot officieel beleid te hebben verheven. Ook als een lid van de Hofstadgroep na het uitzitten van de gevangenisstraf weer vrijkomt, blijven zijn bankrekeningen bevroren en mag hij de rest van zijn leven alleen een bedragje ontvangen om net in leven te blijven.

De juridische Bermudadriehoek gaat zelfs nog verder. De Tweede Kamer behandelt momenteel een wetsvoorstel waardoor politie en justitie veel sneller aan het tappen, observeren en arresteren mogen slaan als men meent terroristen in het vizier te hebben. Omdat zelfs onze wakkere Kamerleden snapten dat daardoor het risico dat onschuldigen in de sleepnetten van het opsporingsapparaat terechtkomen wel erg groot wordt, verzochten ze de minister om dan in ieder geval een beetje knappe schadevergoedingsregeling in het leven te roepen. Dat leek minister Donner niet zo"n goed idee. Want dat zou betekenen dat de staat potentiële terroristen financieel zou ondersteunen, en dat mag nu juist niet van de VN en de EU. ‘Ik ben bang dat het uitbetalen van schadevergoeding, ook in situaties waarin het bewijs niet rond komt, eventueel strafbaar is, omdat men daarmee terroristische doeleinden steunt,’ doceerde Donner.

Dus als een rechter constateert dat het Openbaar Ministerie geen bewijs heeft voor de stelling dat iemand een terrorist is, blijft diegene in de ogen van Donner toch een terrorist, die geen schadevergoeding mag krijgen voor de justitiële dwaling, omdat de overheid dan terrorisme zou ondersteunen.

Eens een terrorist, altijd een terrorist. Zelfs als de rechter zegt dat het niet zo is. De Nederlandse rechtsstaat begint wel heel wonderlijke trekken te vertonen.