Skip to main content
  • 04 april 2007

Van de ene bom in de andere

JoopFinland

Moderne krijgsleer lijkt aan de Finnen niet besteed. 'n Beschaafde natie als de Nederlandse weet zich veilig zolang 'n moordpartij in naam van Oranje alleen op televisie en internet te volgen is en zorgt ervoor dat het Eric O. goed betaalt en zo nodig justitieel in de rug dekt. Finland heeft echter de eigen rotsbodem volgeplempd met landmijnen en kent nog steeds de dienstplicht. Het vervangen van de 40.000 man onder de wapenen door beroeps vindt men in Helsinki te duur.

Aan die wankele logica ligt ten grondslag dat men hier als militaire doctrine nog steeds de landsverdediging hanteert.  Men heeft die 40.000 nodig om letterlijk elke vierkante meter Finland te kunnen verdedigen tegen een inval. 'n Inval? Gas, olie of andere grondstoffen die voor zo'n invaller van belang zouden kunnen zijn, vind je hier niet en zelfs mensen die tot dwangarbeid in staat zouden zijn, zoek je in het ontvolkte driekwart van dit land vergeefs. Tevens waren de oorlogen waaronder Finland sinds de onafhankelijkheid in 1917 heeft geleden 'n burgeroorlog en een aanvalsoorlog tegen de Sovjet-Unie.

De dienstplicht en het gebruik van landmijnen worden Helsinki in internationaal verband geregeld onder de neus gewreven. Totaalweigeraars kunnen hier rekenen op een gevangenisstraf die veel langer is dan de diensttijd, een onrechtvaardigheid die jaarlijks door Amnesty International wordt gehekeld. Het gebruik van landmijnen is reeds begin jaren negentig van de vorige eeuw door 'n grote meerderheid van landen in de ban gedaan. En ook Finland heeft recent het internationale verdrag tegen de landmijnen ondertekend.

Echter, omdat men niet af wil van de angst voor de Rus - het hoeft geen betoog dat die mijnen hier enkel opgehoopt liggen aan de oostgrens - gaat men de mijnen vervangen door de clusterbom. Wat wil nu echter de ironie? Laat er nou net door verschillende landen 'n verdrag op poten zijn gezet tegen die clusterbom! Want ook die heeft als vervelende bijwerking dat delen ervan nog jaren nadat ie de lucht is ingegaan, aktief liggen te wachten op de argeloze voorbijganger.

Goede raad is nu duur hiero. Afschaffen van de landsverdediging en de dienstplicht liggen niet in het verschiet. Burgers die geestelijk nog steeds in de Koude Oorlog leven zijn immers gemakkelijk te manipuleren en de Finse man kan zich geen gezelliger tijd herinneren dan zijn diensttijd. Er gaan zelfs stemmen op om dan maar het na al die jaren getekende verdrag over die landmijnen af te zeggen.

Aldus het hoofdredaktioneel kommentaar in een niet zo klein ochtendblad: "Hadden we maar niet naar die pacifisten geluisterd! Immers, het is niet meer dan logisch dat het verzet tegen onze mijnen de ontwikkeling van de clusterbom in gang heeft gezet!”

 Uitgeluld ben je...