De laatste oliebol

Het nieuwe jaar kan beginnen. Maar ik heb geen zin. Het  vuurwerk heeft de
overgebleven muizenissen van het vorige niet uit mijn hoofd weten te knallen en
ze zijn ook niet verdronken in alcohol of top 2000. Ik plak er een week aan om
te mijmeren en mopperen over 2006. Dan kan ik daarna fris het nieuwe jaar
instappen.

2006 had beter gekund.

Tenslotte joeg de regering Balkenende nog een paar  kostbare wapen-besluiten
door de Kamer.

Acht dagen voor de verkiezingen zette de regering de tegenstanders van de
aanschaf van Amerikaanse gevechtsvliegtuigen verder voor het blok. Het
JSF-project is nu al een debacle, maar rommelt toch rustig verder, met dank aan
beslissingen als deze. In 1999 werden de kosten nog geraamd op 10 miljard euro.
In 2006 al op 14,6 miljard euro, een toename met maar liefst 46% en dat voor
een  kabinet dat zo prat ging op een lage inflatie. Voor dat geld krijgt
Nederland ook nog eens een kwart minder bommenwerpers, geen 114 maar 85.
Voormalig rijksschatkistbewaarder Zalm was geen fan van deze sprong in het
financiële duister, tenminste als we Bart Tromp mogen geloven. Gelukkig is het
nog steeds mogelijk van de rijdende trein af te springen, aldus de Rekenkamer.
(JSF rap. september 2006, p. 9)

Een maand voor de JSF-beslissing krijgt scheepswerf de Schelde een vergunning
voor een levering van oorlogsschepen aan Indonesië. De Schelde is sinds enige
jaren in handen van Kommer Damen. (Hij nam de werf voor één euro over van de
Zeeuwse en nationale overheid.) Het gaat om een levering met een waarde van een
miljard euro. Dat hoeft Nederland niet te betalen, maar daar mogen de
Indonesiërs voor opdraaien. Als het goed is betaalt Jakarta de schepen, maar
voor het geval dat zijn de financieringsrisico‚s gedekt door de overheid in Den
Haag. Als de Indonesiërs niet betalen dan zal de Nederlandse belastingbetaler
dat moeten doen. Ondernemen zonder risico.
Tot op het einde is volgehouden dat de schepen bedoeld zijn voor nobele
kustwachttaken (aanhouden piraten, houtsmokkelaars, illegale vissers e.d.) en
niet voor gevechtshandelingen zoals kustbombardementen. „Nee daar zijn ze veel
te klein voor‰, zo verklaarde minister Bot, met de stelligheid van een
admiraal, tijdens het slotdebat over de levering. Kort daarvoor, in juli 2006,
zag Robert Fisk een Israëlisch patrouilleschip van de Hetz-klasse (de helft
kleiner dan de schepen van Damen) Beiroet vanuit zee bombarderen met exact
hetzelfde type kanon, van Italiaanse makelij, alsdat op de schepen voor
Indonesië komt te staan. Over die deprimerende oorlog in Libanon heb ik het nog
niet gehad; een groot deel van de bewapening gaat via Nederland naar Israël,
maar daar is weinig aan te doen, Nederland controleert geen exporten van
bondgenoten die Nederlandse (lucht) havens passeren. Logisch toch?
Geld over de balk gooien, een arm land peperdure oorlogsschepen verkopen, feiten
negeren en dat alles met een houding alsof het zo hoort. Toch alvast een paar
wensen voor het nieuwe jaar:

·    De PvdA houdt woord en gaat tegen de JSF inknallen.
·    Landen worden niet meer verleid tot Œnu-nog-voordeliger‚ wapenaankopen, die
uiteindelijk klauwen vol geld kosten.
·    Doorvoer van wapens en munitie naar conflictgebieden en dictaturen wordt
gestopt.

Hopelijk moet ik volgend jaar januari een heel ander lijstje maken.