Blufpoker rond Noord-Korea

Spelen de Verenigde Staten een spelletje nucleaire blufpoker met Noord-Korea of moeten we serieus rekening houden met een kernoorlog? Er zijn goede redenen om te kiezen voor de eerste optie. Al sinds april 2017 dreigt de Amerikaanse president Trump met een aanval op nucleaire raketbases van Noord-Korea. Deskundigen houden rekening met een kernaanval ("first strike") of een beperkte aanval ("bloody nose"). Maar al deze dreigingen zijn vooralsnog niet bewaarheid geworden. Op 3 juli en wederom op 28 juli voerde Noord-Korea testen uit met zijn Hwasong-14 lange-afstands-raket, en op 3 september voerde het land zijn zesde kernproef uit zonder enige vergelding van de regering Trump. De dreigende taal vanuit Washington maakt geen enkele indruk om de Noord-Koreaanse leider Kim Jong Un.

Na de twee rakettesten wordt McMaster, de Nationale Veiligheidsadviseur van de VS, in een interview gevraagd of de Amerikaanse regering het publiek gaat voorbereiden op een aanval tegen Noord-Korea. Uit de reactie van McMaster valt op te maken dat er geen argumenten zijn voor een aanval, en dat dit op aandrang van Trump wordt medegedeeld. 'Als Noord-Korea kernwapens heeft die de Verenigde Staten kunnen bedreigen', zegt hij, 'is dit vanuit het perspectief van de president ondraaglijk ... dus we moeten natuurlijk alle opties bieden ... en dat is inclusief een militaire optie.'

Dat McMaster er niet in slaagt een duidelijk punt te maken voor de optie van een "first strike" toont aan dat de Amerikaanse inlichtingendiensten Kim Jong Un niet beschouwen als instabiel of irrationeel en dat hij niet vatbaar is voor de logica van afschrikking. Wat ze aannemen is dat de Noord-Koreaanse leider een zorgvuldige, berekenende beleidsmaker is zonder enige interesse in een kernaanval op de Verenigde Staten. Het plaatsvervangend hoofd van het Korea Mission Center van de CIA, Yong Suk Lee, nam er zelfs ongewoon lang de tijd voor tijdens een conferentie in Washington afgelopen oktober. In zijn presentatie noemde hij Kim Jong Un een "zeer rationele speler", die "geen interesse" heeft om ten oorlog te trekken tegen de Verenigde Staten. Lee beschreef Kim's "langetermijndoel" zelfs als: "tot een soort machtsovereenkomst te komen met de Verenigde Staten en de strijdkrachten van de Verenigde Staten van het schiereiland te verwijderen.'

Het lijkt erop dat het hele idee van het starten van een oorlog met Noord-Korea geen reële optie is, en alle kenmerken heeft van strategische bluf. Sommigen die het beleid van Noord-Korea nauwlettend volgen, zijn ervan overtuigd dat het belangrijkste doelwit van de campagne niet Noord-Korea is, maar China, dat de regering van Trump vanaf het begin heeft erkend als de enige macht die effectieve druk kan uitoefenen op het Noord-Koreaanse regime over zijn nucleaire en raketprogramma.

De hervatting van de gesprekken tussen Noord en Zuid afgelopen maand, dat onder meer heeft geleid tot gezamenlijke sportteams bij de komende Olympische Winterspelen, zou kunnen bijdragen aan verdere ontspanning tussen beide landen. Dat neemt niet weg dat de VS nog steeds een militaire optie op tafel hebben liggen.