Kinderen in vreemdelingenbewaring

Stel, je bent een minderjarige asielzoeker, die zonder ouders naar Nederland is gevlucht. Je hebt misschien gedacht dat de Nederlandse regering, die zo fanatiek schendingen van mensenrechten in andere landen bekritiseert, jou wel zou willen beschermen. Per slot van rekening heb je verschrikkelijke dingen in je geboorteland meegemaakt, waardoor je nu lijdt aan chronische angstreacties, depressies, identiteitsproblemen en posttraumatische stress reacties. Je hebt dringend hulp nodig en bovenal een gevoel van veiligheid.

Wat een vergissing om dat in Nederland te zoeken! Nederland aanvaardde weliswaar het Kinderrechtenverdrag, met als vier basisprincipes:
1.    Geen discriminatie
2.    Belang van het kind staat voorop
3.    De overheid moet zich inspannen om het overleven van kinderen zo veel mogelijk te garanderen en de ontwikkeling van kinderen te stimuleren.
4.    Respect voor de mening van het kind. Kinderen mogen gezien én gehoord worden. Ze mogen meepraten en meebeslissen over zaken die hen aangaan ...
maar dat slaat niet op jou! Voor jou geen toekomst in Nederland, voor jou, op je achttiende verjaardag, je laatste ‘cadeau’: een gratis vliegreis naar je geboorteland dat je ontvluchtte.
Wil je dat niet? Jij hebt niets te willen! Nederland heeft geen respect voor jouw mening, Nederland bepaalt waar jouw belang ligt, en dat ligt dus niet hier. Ga trouwens alvast maar werken aan je terugkeer, en omdat we bang zijn dat jij je aan je ‘vrijwillige terugkeer’ zou willen onttrekken, sluiten we je op in de gevangenis. Dan kan gelijk jouw mening niet meer gehoord worden - of dacht je dat mensen alleen in dictatoriale landen de mond gesnoerd werd?

En zo kon het gebeuren dat al geruime tijd kinderen, die in Nederland bescherming hadden gezocht, werden opgesloten in PI Zwaag, terwijl niemand het wist. Niemand? Jawel ... Samah, de landelijke belangenorganisatie voor jonge asielzoekers, ging de kinderen regelmatig opzoeken. Het Nidos, jeugdbescherming voor vluchtelingen, was ook op de hoogte. En natuurlijk advocaten, personeel van de PI en vele anderen. Waarom protesteerde  niemand? In dictatoriale landen bestaat censuur, hier bestaat vooral: zelfcensuur.
Onlangs is uit onderzoek gebleken dat in Zwaag een onveilig leef-, behandel- en werkklimaat heerste - dus werden de kinderen daar weggehaald.  

Toch nog een happy end dus? Nee. De kinderen zijn inmiddels overgeplaatst naar de gesloten jeugdgevangenis De Doggershoek. Ze krijgen daar te maken met gedwongen ‘hulpverlening’, waarbij volgens de website van De Doggershoek geldt: ‘afspraak is afspraak’, ‘regels zijn regels’ en ‘wie niet de vaardigheden toont die nodig zijn om in een groep te functioneren wordt dan ook uit de groep verwijderd (plaatsing op kamer of afzonderingsruimte)’.
Als alleenstaande minderjarige vluchteling word je er in Nederland hoe dan ook uitgegooid, want zo is het beleid van justitie. Albayrak, als tweejarige naar Nederland gekomen,  ligt van geen enkel dossier wakker. ‘Dat is niet hard. Of harteloos Ik heb er vertrouwen in dat de essentie van het beleid goed en rechtvaardig is. En zorgvuldig. Ik ben in vrede met mijn geweten.’

Kinderrechtenverdrag, artikel 22. Minderjarige vluchtelingen.
Aan elk kind dat de vluchtelingenstatus heeft of deze wenst te verkrijgen, zal speciale bescherming worden geboden. De Staat is verplicht samen te werken met bevoegde instanties die deze bescherming en steun bieden.