Kerken: collaboratie met justitie

Volgens de grondwet is er in Nederland scheiding van kerk en staat. De overheid bemoeit zich niet met de kerk en de kerk bemoeit zich niet met de staat.

Of toch?

Christenen collaboreren al jaren met justitie teneinde ‘vreemdelingen’ te deporteren. Hoofdschuldigen zijn Jan Eerbeek (justitie-hoofdpredikant / voorzitter van Exodus), en Kerk in Actie. Alsof een goddelijke macht een elfde gebod gelanceerd heeft: GIJ ZULT TERUGKEREN, wordt er gezagsgetrouw gewerkt aan het terugkeerproject.  Deportatie, maar dan wel ‘met opgeheven hoofd'.

In detentiecentra maken justitiepredikanten, aangestuurd door Eerbeek, er reclame voor.
Kerk In Actie schreef het draaiboek terugkeer, waarin te lezen valt hoe mensen gehersenspoeld kunnen worden om ‘vrijwillig terug te keren’. Blokkades moeten worden weggewerkt: aan de orde komen triviale kwesties als schaamte en schulden, maar er wordt niet gerept over oorlogssituaties, slechte mensenrechtensituaties, honger, armoede enz. Door instanties (partners genoemd) als de vreemdelingendienst, IND, IOM en Kmar achter hun kont te zitten proberen christenen voor ‘de vreemdeling’ documenten en laissez-passers los te troggelen. Alsof die instanties dat zelf niet kunnen!

Voor een honderdtal uitverkorenen komt er binnenkort een heus terugkeerhuis. Met hulp van coaches, mentoren en kerkelijke instanties zullen ze worden klaargestoomd voor uitzetting naar hun thuisland. Het alternatief (met dank aan de kerken, die weinig tot geen hulp meer bieden): razzia’s-arrestatie-detentie-deportatie, wordt gebruikt als een stok achter de deur om je aan te melden.

Kerk in Actie steunt het terugkeerproject met 25.000 euro. Op 5 april jl. werd daarom tijdens de kerkdienst gecollecteerd voor Veilig Terugkeren. Indoctrinatie vanaf de kansel - het is godgeklaagd! Er werd geconstateerd dat er geen enkel perspectief is voor uitgeprocedeerde asielzoekers en hun kinderen. ‘Ze lopen gevaar om opgepakt te worden, ze hebben moeilijk toegang tot gezondheidszorg, mogen niet werken of naar school en hebben vaak geen vaste verblijfplaats. Vaak komen ze terecht in de criminaliteit, omdat dat de enige manier is om nog zelf in inkomen te kunnen voorzien’.

Er werd nadrukkelijk GEEN kritiek geleverd op de keuzes die de overheid maakt om de uitgeprocedeerde asielzoeker in deze desolate situatie te brengen en te houden.

Onder de noemer Op hoop van zegen werd er die vijfde april gezongen:
De aarde is vervuld van goedertierenheid, van goddelijk geduld en goddelijk beleid.
Laat wie zaaien straks ook maaien, Zegen onze landen; 't werk van onze handen, God, bevestig het!

Op hoop van zegen ... was dat niet de naam van die lekke schuit die met man en muis verging? Net als al die duizenden vluchtelingen die verdrinken terwijl ze in gammele bootjes Europa trachten te bereiken, omdat er voor hen geen ander transport meer rest dan alleen die gammele bootjes, omdat andere wegen zijn afgesneden door de partners waar christenen kennelijk zo graag mee samenwerken: IOM, Kmar, Frontex…

Albayrak is vanzelfsprekend dolblij met de kerkelijke collaboratie, en omgekeerd zijn de christenen dolblij met Albayrak. Ze geloven dat ze, dankzij gebed, bloemengroeten, wakes en bezoekgroepen-met-zwijgplicht, en nu met hun deportatie-assistentie, iets positiefs hebben bewerkstelligd voor 'de vreemdeling’. Albayrak laat ze graag in die waan. Ze beloofde hen dat vreemdelingendetentie in de toekomst, voor het grootste deel van de mensen, hooguit een half jaar zal gaan duren. Halleluja! Dat al jaren zo’n 85 procent hooguit een half jaar vastzit (en de rest tot anderhalf jaar), realiseerde zich blijkbaar niemand. Ook het feit, dat mensen telkens opnieuw in vreemdelingenbewaring verdwijnen, werd er door Albayrak niet bij vermeld.

Kortom, dit stelletje goedgelovige discipelen van Albayrak maken het iemand zonder papieren nóg moeilijker om hulp aan iemand in Nederland te vragen. Wie kun je in jezusnaam nog vertrouwen?