Hans van Adel

Hoe heette die nou ook weer? Die europarlementariër die in de jaren zeventig het drinken van melk aanprees in een tv-spotje? De opvolger van Joris Driepinter? ’n Gezellige dikzak van naar ik meen de VVD. Nou ja, heeft dus niet echt geschiedenis gemaakt. Waarschijnlijk laktose-intolerantie opgelopen of om een andere reden uit beeld verdwenen. Als eenvoudige belastingbetaler zou je hetzelfde verwachten van Hans Gualthérie van Weezel.

Gualthérie van Weezel. Da’s een naam die je alleen al vanwege dat bewerkelijke accent niet drie keer intoetst en dus noem ik hem in het vervolg maar Hans van Adel. Hans was ooit ook parlementslid. Niet in Brussel en Straatsburg maar in Den Haag. En Hans vertegenwoordigde daar niet de liberalen maar het christendom. CDA-er Hans van Adel had ook wat met drank. Maar liever niet voor de camera. Want hij hield het niet bij melk.

Hans prefereerde een stevige borrel of een goed glas wijn. Ik neem aan dat ‘ie op een gegeven moment het verschil tussen de twee niet meer wist want de kerel dronk zich goed stijf. Niet op zijn landgoed maar in het restaurant van de Kamer. In de oude huisvesting lag het restaurant van de Kamer onmiddelijk achter de plenaire vergaderzaal, met tussen de ruimtes alleen een glazen wand. Op de publieke tribune kon je heel democratisch volgen hoe Hans van Adel onophoudelijk heen en weer waggelde tussen het pluche en de bar.

Hans van Adel was een blinde vlek in de politieke kaart van Nederland. Nooit is hij op een uitspraak van enige importantie betrapt. Waarschijnlijk hielden zijn partijgenoten hem zo ver mogelijk van het spreekgestoelte en de mediamicrofoons vandaan. ”Uit de wind houden” heet dat in het Haagse jargon. In het geval van Hans was het waarschijnlijk meer juist in de frisse wind zetten om het publiek niet op zijn kegel attent te maken.

Aan alles komt een eind dus ook aan de in dichte mist gehulde politieke loopbaan van Hans van Adel. Zou je denken. Maar nee, opeens duikt die moeilijke naam weer op. Hij leeft dus nog, onze Hans. En verdraaid, nog steeds op onze kosten. En dat niet in een kliniek voor alkoholisten maar in een heuse Commissie. Hans is tegenwoordig voorzitter van de Commissie die toezicht houdt op het terugkeerproces van uitgeprocedeerde asielzoekers.

Voorzitter Hans doet nu ook zowaar zijn mond open. Niet om een boer te laten maar om de Dienst Terugkeer & Vertrek van het Ministerie van Justitie de mantel uit te vegen. “Zeventig procent van het aantal criminele illegalen dat in vreemdelingenbewaring is gezet, wordt echt uitgezet. Dat is te weinig“ zegt Hans van Adel tegen de EO. “Dertig procent verdwijnt of blijft hier.“

Ik weet niet waarom Nederland zestig jaar na Anne Frank nog steeds mensen interneert en deporteert. Ik weet ook niet waarom de luisteraar niet uitgelegd wordt wat een criminele illegaal is of waarheen mensen verdwijnen indien ze niet hier blijven of uitgezet worden. Wat ik wel weet is dat ik Hans van Adel alle goeds toewens. Dat is in zijn geval een nieuw leven na een ongetwijfeld zware tijd.

Waarom gunt hij op zijn beurt die kans niet aan andere mensen...?